تشکلی برای جوانان ، نیاز امروز شهرستان

قشر جوان درصد قابل توجهی از جمعیت شهر را به خود اختصاص داده اند . با نگاهی به خواست گاه های این طبقه ی بزرگ در شهرستان می توان به این مهم اعتراف نمود که با توجه به مسئله مذکور، متاسفانه  این قشر جامعه در معادلات مختلف شهرستان به هیچ انگاشته شده و در مواقع مورد نیاز تنها به عنوان سیاهی لشکر از آنان استفاده می شود . ریشه یابی این مهم نیاز به بررسی نهادهای دانش آموزی ، دانش جویی ، تشکل های غیر دولتی و دیگر مراکز تجمع جوانان در شهر دارد که به اختصار به آن می پردازیم  .

دانش آموزان در شهر به نظر پر طرفدار ترین قشر برای مسوولین به شمار میروند و لذاست که 3 تشکل مهم و موثر در دبیرستان ها برای این قشر از جوانان تدارک دیده شده است که عبارتند از : « شورای دانش آموزی ، بسیج دانش آموزی و انجمن اسلامی دانش آموزان » ، اما آن چه به نظر می رسد و در واقع اتفاق می افتد آن است که تنها تشکل به واقع دانش آموزی که از مسوولان رده بالای آن تا مسوولین دفاتر مدارس  توسط خود دانش آموزان به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم انتخاب می شوند ، اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان می باشد که البته قدیمی ترین نهاد دانش آموزی شهر پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز می باشد . دلیل این مدعا را می توان به نهاد انتخاب کننده ی مسوول سازمان دانش آموزی کشور و یا بسیج دانش آموزی توجه کوتاهی نمود . اما نکته مهم  در مورد این تشکل آن است که دایره آن را فقط دانش آموزان اول تا سوم دبیرستان تشکیل می دهند و برای پس از دبیرستان حلقه ی ارتباطی خاصی وجود ندارد ، ضمن این که گستره ی فعالت های آن دانش آموزی است . فارغ التحصیلان نیز برای فعالیت های مدنی دستاویزی جز نهادهای نیمه دولتی و یا تشکل های دانشجویی  در شهر ندارند که البته فقدان نیروهای دانش آموز و عدم جامعیت و گستره ی فعالیت شهرستانی و لزوم عمل نمودن در چارچوب دستورالعمل های دولتی باجهت گیری های مشخص از مشکلات آن ها می باشد .  

لذاست که با توجه به عدم قابلیت نهاد های متولی امور جوانان جهت تامین خواست های آنان در هنگام تضاد با سلایق تشکیلاتی متولیان امر و همچنین لزوم نقش آفرینی جوانان در عرصه های مختلف فرهنگی ، اجتماعی و البته سیاسی ، لزوم  شکل گیری تشکلی مستقل برای فعالیت های جوانان به شدت احساس می شود. 

 علاقه مندان به فعالیت های اجتماعی به خوبی می دانند هر مجموعه ای برای رسیدن به اهداف کوتاه و یا بلند مدت خود در فضای کنونی جامعه ی ایران و البته شهر کازرون چاره ای ندارد جز این که مانیفیست فکری خود را درباره ی مسائل اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی جامعه ارائه دهد و جهت گیری های خود را در ارتباط با مسائل گوناگون بیان نماید و الاّ هزینه های فراوانی را باید برای مستقل بودن خود بپردازد . نگارنده بر این باور است که تشکل مذکور باید اهدافی را برای خود تعریف نماید که  کمترین تنش ها را در راه شکل گیری و عضو پذیری خود احساس نماید و البته این مواضع تا انتها به صورت باور درونی اعضا در آید و هیچ گونه مسامحه در این اهداف که اصول این تشکل بر آن استوار است را بر نتابد . که از این اصول می توان به التزام به قانون اساسی ، ولایت مطلقه ی فقیه و دستورات اسلام و .... یاد نمود . ممکن است حتی خوانندگان این مقاله نیز که لزوما از طیف دلسوز قشر جوان بوده و یا خود از همین قشر به حساب می آیند   در کیفیت این شرایط شبهاتی داشته باشند که راهکار پیشنهادی می تواند  تشکیل حلقه های مباحث ایدئولوژیک با محوریت روحانیت معظم شهر باشد  که از این راه به رویکرد و نتیجه ی واحدی در این زمینه دست یابند .

به نظر بنده در صورتی که این مهم اتفاق بیفتد و این تشکل جوان راه اندازی شود ، و در صدد ارتباط گیری با دیگر جوانان متخصص و متعهد شهر مقیم کازرون و یا  مقیم شهر های دیگر بر آید و با ارتباط با سایر تشکل های مذکور و استفاده از ظرفیت های این تشکل ها و عضو گیری از میان آن ها ، جمعی متحد در مبانی اعتقادی ، فرهنگی و سیاسی شکل بگیرد می توان به نقش آفرینی موثر جوانان در صحنه ی فعالیت های شهر امیدوار بود  ، در غیر این صورت بر جوانان همان خواهد رفت که در 8 سال دولت مدعی جوان گرایی رفت .