" این سخنرانی و این همه تشویق های گرمی که از جانب دانشجویان دانشگاه کلمبیا صورت گرفت بیم آن می رود که سبب شود مردم ایران به این معتقد شوند که رییس جمهورشان از مشروعیتی جهانی برخوردار است " این شاه بیت از جانب " جان بولتون " نماینده ی سابق آمریکا در سازمان ملل و از نئومحافظه کاران افراطی دستگاه فعلا حاکم آمریکا ، خود به درستی شاهدی است پرمایه بر عمق زخم های برجای مانده از سخنرانی احمدی نژاد .
اصولا هر ایرانی اگر حتی به دو امر نه آن که عشق بورزد که فقط برایش مهم باشد نمی تواند از این سخنرانی و مهارت احمدی نژاد با زبان مردمی و بی غل و غشش بجز به نیکی یاد کند و آن دو ، وطن پرستی است و افتخار به داشته ها چه این که احمدی نژاد به درستی از پس حل هر آن چه از مشکل که این دو حس را در ناحیه ی جامعه ی جهانی تضعیف و تهدید می نمود بر آمد و در اطراف دو چالشی که بر سر راهش ایجاد نموده بودند - هولوکاست و حمایت از تروریسم - هر آن چه توانست نور ریخت تا بلاواسطه جامعه ی جهانی سخنان ، اشکالات و – به قول ما طلبه ها - ان قلت های او را بفهمند هر چند مدتی است او در ارتباط با اولین مساله کمی دست به عصا تر راه می رود و رویدادی را که به درستی دروغش می خواند نصفه و نیمه ارایه می دهد و لیکن هم این که با این همه شور و احساسات و استقبال روبرو شد بسیار دستاوردی بزرگ است . او همان طور که در سفرهای استانیش به تعداد فراوان برای شنیدن سخنان او و برای ستاندن حق خویش جمع می شوند این بار هم و در یک سفر دیگر منتهی نه از جنس استانی که از دسته ی بین المللی آن نیز مردمی دیگر با همان دغدغه ها به شنیدن سخنانش می شتابند و این ها هم چون آن ها با دست پر و شاید باورهای جدید از پس سخنرانی او به دنبال رتق و فتق امور خویش می روند و لکن اما آن چه بی شک در مبارزه ی پارادوکس شنیده های قبلی با واسطه و داشته های جدید بی واسطه پیروز بر خواهد آمد بی شک مورد دوم است .
تا بعد خدا نگهدار .
" این سخنرانی و این همه تشویق های گرمی که از جانب دانشجویان دانشگاه کلمبیا صورت گرفت بیم آن می رود که سبب شود مردم ایران به این معتقد شوند که رییس جمهورشان از مشروعیتی جهانی برخوردار است " این شاه بیت از جانب " جان بولتون " نماینده ی سابق آمریکا در سازمان ملل و از نئومحافظه کاران افراطی دستگاه فعلا حاکم آمریکا ، خود به درستی شاهدی است پرمایه بر عمق زخم های برجای مانده از سخنرانی احمدی نژاد .
اصولا هر ایرانی اگر حتی به دو امر نه آن که عشق بورزد که فقط برایش مهم باشد نمی تواند از این سخنرانی و مهارت احمدی نژاد با زبان مردمی و بی غل و غشش بجز به نیکی یاد کند و آن دو ، وطن پرستی است و افتخار به داشته ها چه این که احمدی نژاد به درستی از پس حل هر آن چه از مشکل که این دو حس را در ناحیه ی جامعه ی جهانی تضعیف و تهدید می نمود بر آمد و در اطراف دو چالشی که بر سر راهش ایجاد نموده بودند - هولوکاست و حمایت از تروریسم - هر آن چه توانست نور ریخت تا بلاواسطه جامعه ی جهانی سخنان ، اشکالات و – به قول ما طلبه ها - ان قلت های او را بفهمند هر چند مدتی است او در ارتباط با اولین مساله کمی دست به عصا تر راه می رود و رویدادی را که به درستی دروغش می خواند نصفه و نیمه ارایه می دهد و لیکن هم این که با این همه شور و احساسات و استقبال روبرو شد بسیار دستاوردی بزرگ است . او همان طور که در سفرهای استانیش به تعداد فراوان برای شنیدن سخنان او و برای ستاندن حق خویش جمع می شوند این بار هم و در یک سفر دیگر منتهی نه از جنس استانی که از دسته ی بین المللی آن نیز مردمی دیگر با همان دغدغه ها به شنیدن سخنانش می شتابند و این ها هم چون آن ها با دست پر و شاید باورهای جدید از پس سخنرانی او به دنبال رتق و فتق امور خویش می روند و لکن اما آن چه بی شک در مبارزه ی پارادوکس شنیده های قبلی با واسطه و داشته های جدید بی واسطه پیروز بر خواهد آمد بی شک مورد دوم است .
تا بعد خدا نگهدار .