مسوولیت بر جای مانده !!!

ر ساله و با شروع فصل گرما و درست در همان ایامی که نهادهای فرهنگی و سازمان های مرتبط با حوزه ی برنامه ریزی در رده ی سنی جوانان و نوجوانان هزینه ها و زمان های فراوانی را صرف می کنند تا شاید رهاورد این ایام استفاده ای فرهنگی و نه حتی دینی، باشد تا به قول معروف : " مدارس اگر تعطیل شده اند تعلیم و تربیت!!!!! که تعطیل نیست"، هستند نهادهای دیگری که در عین این که قابلیت بالایی در انتقال فرهنگ و تعلیم و تربیت مردمان بالاخص جوانان را دارند، یله رها شده و در بی برنامگی خود غوطه ورند.

بنگاه های اقتصادی ای که این روزها هر جوانی را که می بینی اگر 5 دغدغه ی اصلی داشته باشد قطعا یکی از مهم ترین انها را این دست بنگاه ها به خود اختصاص داده اند؛ جوانی که شاید برای اندک مطالعه ای و تازه نمودن ذهنی باید جان به لب شوی تا همراهیت کند به یک باره حاضر است علاوه بر سرمایه و هزینه، وقت ، فکر ، اعصاب و حتی سلامتی اش را بدهد و این همه اتفاق نمی افتد مگر برای " باشگاه های فوتبال".

به واقع جزیره ای عمل کردن نهادهای فرهنگ ساز و انتقال دهنده ی فرهنگ عمومی در سطح کشور امر جدیدی نیست که چه بسا قلم فرسایی های بسیار حکیمانه تر و عالمانه تر از حقیر در این باب شده باشد لکن ماجرا آن جا جالب می شود که  همین نهاد باصطلاح انقلابی سالانه میلیاردها تومان صرف خرید امتیاز پخش بازی های لیگ های مختلف اروپایی نموده و بدون هیچ پیوست فرهنگی – اسلامی در اختیار جوانان قرار می دهد و متاسفانه رسانه ملی همسو با این بی برنامگی و هرهری مسلکی بر آتش این معضلات فرهنگی افزوده، در بسیاری از موارد در صدد مقابله با اقدامات اندکی که در جهت سالم سازی این فضا صورت می گیرد انجام وظیفه می نماید.

به عنوان مثال میدان دادن به برنامه ای چون " نود " با آن که در برهه ای دستاوردهای خوبی چون زمینه سازی برای ارایه و تولید برنامه هایی این چنینی در موضوعات مختلف داشته است، لیکن در ادامه درگیر شدن این برنامه به حواشی کاذب و غیر اصولی این ورزش و یا مخالفت با برنامه های فرهنگی و برخورد یا مانکن های مدها و فرهنگ غربی در سطح ورزش کشور و یا ارایه ی نظر یک کارشناس فوتبال به عنوان نظر یک رسانه ی اسلامی با همه ی ضعف های موجود از اشتباهات غیر قابل چشم پوشی رسانه ملی است به نحوی که این سازمان خود تبدیل به یکی از حواشی ورزش کشور و در برخی موارد بازیگر اصلی نابسامانی ها و جنجال های ورزش کشور شده است.

این همه با این حقیقت که رسانه ی ملی باید خط مقدم عملیاتی کردن دیدگاه های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی بوده و نگاه انقلابی – اسلامی منبعث از آموزه های شریعت و تئوری های اجتماعی امام و مقام معظم رهبری و نظام اسلامی را در همه ی زمینه ها حمایت و تقویت نماید در تضاد کاملی به سر می برد. 

حدود یک سال از تمدید حکم ریاست جناب ضرغامی بر رسانه ملی می گذرد و تا کنون تنها رویکردی که امید بخش بود تدوین و ارایه ی برنامه هایی مناظره محور و یا موضوع محور با توجه به آرمان ها و شعارهای انقلاب اسلامی بود که تجلی آن در برنامه ی " دیروز امروز فردا" بود. برنامه ای که هدف خود را جامه ی عمل پوشاندن به این سخن رهبری می دانست که " مناظره ها باید ادامه پیدا کند " لکن اندکی پس از یک سالگی این برنامه و در حالی که به یکی از پر مخاطب ترین برنامه های صدا و سیما تبدیل شده بود به یک باره تعطیل شد. نکته ای که نقطه ضعفی خواهد بود بر دامان رسانه ی ملی .

از دیگر مواردی که می توان با اشاره به آن اندکی به جایگاه این گونه برنامه ها در صدا و سیما پی برد چگونگی پخش برنامه ی " راز " است. برنامه ای که در عین غنای فراوان بر خلاف اثر قبل طالب زاده – سریال حضرت مسیح (ع) - از جذابیت های هنری بسیار خوبی نیز برخوردار بود لکن در شب های ماه مبارک رمضان، در ساعت 23 و در شبکه ی 4 که مخاطبان خاص دارد و از دید عموم به دور است پخش می شود و اگر نبود خبررسانی چهره و به چهره و پشتیبانی رسانه ای نیروهای جوان انقلابی این برنامه نیز در محاق به پایان می رسید.

اما آن چه ذهن هر دلسوزی را به خود مشغول می دارد این است که به واقع جایگاه برنامه هایی منطبق بر ایدئولوژی انقلاب اسلامی و همراه با نگاه انقلابی – اسلامی به ساحت های مختلف فرهنگ ، هنر و ادبیات ایران اسلامی که مولود نگاه ایدئولوژیک امام (ره) و نوع فلسفه ی سیاسی خاص آن حضرت می باشد و مهم ترین دستاورد انقلاب اسلامی – که همان داشتن الگو برای همه بخش های زندگی انسان – می باشد در رسانه ی ملی کجاست و سیاست گذاران رسانه ملی " جمهوری اسلامی " تا کجا می خواهند به برخورد و مقابله ی حذفی و یا نگاه دست چندمی با چنین برنامه هایی بپردازند. سوالی که بی شک نحوه پخش سری دوم مجموعه " راز " و یا از محاق بیرون آوردن برنامه " دیروز امروز فردا " محک خوبی برای رسانه ملی خواهد بود.