انقلابی بودن

مدت هاست رهبر عزیز و فرزانه کشورمان در ادامه تلاش شان جهت احیای گفتمانی کشور و زدودن آثار اقدامات ناشایست دیگران در آکنده سازی فضای جامعه اسلامی از گفتمان های بدلی، به تعیین و امتیاز بخشی سره از ناسره پرداخته، به صورت ویژه بر گفتمان " انقلابی بودن و انقلابی ماندن" نظام اسلامی، نهادها، مسوولین، مردم عزیز، جوانان و بالاخص حوزه های علمیه تاکید دارند تا جایی که در مورد اخیر فرمودند: " اگر بخواهیم نظام اسلامی انقلابی بماند، اسلامی بماند، حوزه‌ی قم باید انقلابی بماند" و از این راه، زیست مطلوب فردی-اجتماعی اقشار مختلف مردم به ویژه طلاب و روحانیون را مشخص نمودند.

روی کرد و گفتمان جدید معظم له اما، الزامات رفتاری متعددی در ساحت های مختلف را در پی خواهد داشت که لازم است به بحث و کنکاش گذاشته و به عنوان مثال شاخصه های مختلف و دقیق این "زیست انقلابی" روشن گردد تا از یک سو چارچوب های گفتمان مورد نظر شناخته شده و وظایف دلدادگان به انقلاب در این آزمون جدید شناخته شود و هم از سوی دیگر از اتخاذ رویکردهای نادرست با عنوان انقلابی گری و انقلابی بودن جلوگیری به عمل آید.

نگارنده، به عنوان مخاطب عام "انقلابی بودن" و خاص "طلبه انقلابی" و برای شناخت دامنه ی وظایف خود در تحقق فرامین مقام معظم رهبری (مدظله) پس از مراجعه به آرشیو سخنان مقام معظم رهبری – که بی شک بهترین میزان برای ارزیابی شاخصه های گفتمان مذکور می باشند- و بررسی کلیدواژه انقلابی، به نتایجی دست یافت؛ معظم له در فاصله سال های 1368 تا 1395 موارد زیر را از جمله ویژگی های تفکر ایران انقلابی و ایرانی مسلمان انقلابی دانسته اند:

" تدین و پای بندی به ظواهر دینی و اخلاقی،

تعمیق اعتقاد و ایمان و پای بندی به اصول اسلامی،

اعتقاد به ظهور حضرت حجت و لوازم آن،

تلاش در جهت شناساندن توانایی ها و توانمندی های نظام فکری اسلام و تفکر انقلابی،

مومن به فرهنگ اسلامی،

صداقت و جدیت،

بصیرت و روشن بینی،

داشتن روحیه مطالبه گری،

خوش بینی و خوش روحیه گی،

عدم بی خیالی و سهل اندیشی در مسایل،

دارا بودن روحیه خدمت گزاری و آمادگی ورود در میدان های دشوار،

رعایت قوانین و مقررات،

عدالت طلبی عملی و نه شعاری،

دوربودن از نفع طلبی، فساد، تبعیض و رفیق بازی،

دارابودن روحیه تلاش و کار،

داشتن خودباوری،

استقلال فکری سیاسی و اقتصادی،

برخورداری از بیان منطقی قوی و مستحکم،

آزاد اندیشی و باور به لزوم آن،

آمیختن دانش اندوزی با اندیشه ورزی و این دو را با پرهیزگاری و پاکدامنی،

دفاع از حیثیت انقلاب و اسلام و جلوگیری از صدمه زدن به آن،

نفی ظلم استکبار و استبداد،

جرات و هویت انقلابی و اقدام بر اساس خودباوری،

اعتقاد به مبانی نظام جمهوری اسلامی و حرکت بر اساس آن،

قراردادن مبانی انقلاب به عنوان اصول زندگی فردی،

تلاش در جهت گسترش و روزآمد کردن پایه های فکری و نظری نظام جمهوری اسلامی،

تلاش در جهت گفتمان سازی مبانی انقلاب و عدم وام گیری از واژه های بیگانه در واژه سازی های گفتمانی،

باور به عزت ملی و اسلامی،

حرکت در جهت رشد علمی،

ابتکار و نوآوری در جهت تعالی کشور،

قاطعیت در برابر دست اندازی، تجاوز و خدشه دار کردن استقلال ملی،

فهم درست از موقعیت و علاقه مند به آینده کشور،

اذعان به قدرتمندی و تاثیرگذاری ایران در جهان،

استغناء از تکیه زدن و آویزان قدرت ها بودن و پاسداری از انقلاب،

تلاش در جهت ایجاد اقتصاد قوی و مقاوم و عمران و آبادانی سراسر کشور،

جلوگیری از اختلاف و دودستگی و عمل بر اساس وحدت کلمه،

تلاش در جهت تقویت دولت برای پیشرفت هدف ها و برنامه های اقتصادی مسوولان

تربیت جوانان انقلابی" 

بی شک شاقول موجود، جهت ارزیابی میزان انقلابی بودن و رصد کاستی ها و افزودن آن ها به داشته های انقلابی خودمان بهترین معیار در روند رو به رشد انقلابی گری و حفظ شاخص های انقلابی مان خواهد بود و بر ما روشن خواهد کرد تا چه میزان در دایره انقلابیون هستیم و به چه میزان شاخصه ها و آداب انقلابی بودن را زیر پا گذاشته و از انقلابی ماندن دور گشته ایم.

پر واضح است که در این مسیر، آن چه عاری از هرگونه فایده ای است برگزاری نشست ها و میزگردها با عناوین متعدد و با انگیزه انقلابی کردن حوزه ، دانشگاه و یا هر نهاد دیگر از طریق آن هاست. چه آنکه کوتاه ترین راه در دست یابی به مطلوب، نگاه به خود است و قدم بر داشتن در مسیر شاخصه های موجود و مشخص شده از جانب رهبر معظم انقلاب.

 

پ.ن:

1. این مواردی که به عنوان شاخصه های انقلابی بودن بیان شد نتیجه جست و جوی حقیر است و ممکن است شاخصه های دیگری نیز موجود باشد که نگاه نگارنده مغفول مانده باشد. 

2. بیانات معظم له صریح است و نیاز به تاویل و تقدیر و ... ندارد. کاش فقط به منویات شان عمل کنیم. 

در پیرایشِ "تبصره ای عزیز"

 

چندی پیش و به رسم هرساله، آیین نامه جدید آموزشی مدارس علمیه برادران کشور به مدیران مدارس ابلاغ و طی آن مسیر حرکت مدارس علمیه در سال پیش رو روشن گردید. از جمله ویزگی های این آیین نامه در مقایسه با گذشته، توجه و نگاه جدیدی است که به جای­گاه پژوهش در مدارس مقدمات شده است؛ در تبصره دوم از بند سی ام فصل چهارم این آیین نامه این گونه آمده است: " در پایه های 3 تا 6 در هر نیم سال تحصیلی در یک درس اصلی تمام 5 نمره – فعالیت کلاسی- به انجام پژوهش در آن درس اختصاص می یابد". بی شک اقدام و تلاش معاونت پژوهش در جای گذاری این تبصره در آیین نامه آموزشی مدارس علمیه کشور قابل تقدیر است لکن نگاهی به آسیب های احتمالی و  شرایط موجود حوزه های علمیه در کنار ارزیابی تلاش هایی با چنین رویکردهایی خالی از فایده نبوده و در پیرایش مسیر، کمک شایانی خواهد کرد.

بی جای گاه، بی آینده (سرمقاله پیش شماره نخست رسش)

شناخت ساختارها و بایسته­ ها و نبایسته ­های حوزه، آن­گاه که ضمیمه به اندک تاملی در مفهوم، کارکرد و غایت پژوهش می­گردد این نکته را روشن می­سازد که مسیر علمی سربازان امام زمان ارواحنا لتراب مقدمه الفداء از ابتدا نوعی یگانگی با  پژوهش داشته و دست­یابی به اجتهاد پویا و روزآمد را بر محور نقد علمی و تولید علم قرار داده و آن را از امتیازات و افتخارات خود دانسته است؛ ویژگی منحصر به­ فردی که طلاب در هر کارکردی از روحانیت، جهت توفیق و انجام وظیفه مطلوب، نیازمند تبحر، ممارست و افزایش توان­مندی روزانه در این وادی ­اند. با این اوصاف، نظام آموزشی حوزه آیا توانسته است راه­ کارهای مناسبی را جهت رسیدن میوه­ ی کال علم اندوزی به کمال خود - که تولید علم است - در مقابل طلاب علوم دینی قرار دهد و آنان را مجهز به تفکر نقدی و شیوه­ های آزاداندیشی کند تا بتوانند طعم شیرین تلاش علمی خود را بچشند؟ به بیان دیگر آیا برنامه ­ریزان، یگانگی پژوهش و علم­ آموزی حوزوی را به درستی درک کرده ­اند و آن را بر جای خویش نشانده ­اند؟ برای پاسخ به این قبیل سوالات، نیم­ نگاهی به وضعیت آموزشی- پژوهشی در حوزه ­های علمیه ضروری است.

رساله عملیه : فضل یا امتیاز؟

سفر مقام معظم رهبری (مدظله العالی ) به قم دارای نکات بکر و تاریخی فراوانی است که پرداختن به هر کدام از آن ها فرصتی مجزا و فراوان را می طلبد لکن یکی از این نکات که در قبل و حین سفر از سوی مردم قم و بالاخص طلاب علوم دینی مورد توجه وی‍ژه قرار گرفت درخواست مقلدان معظم له از ایشان جهت انتشار  رساله توضیح المسایل و رسانه ای شدن درس های خارج ایشان بود. امری که در بدو امر آرزوی مقلدان حضرت آیت الله العظمی خامنه ای می باشد.

بی شک تحقق این مهم در پایان یافتن به برخی از سخنان که ناشی از امساک معظم له در پذیرش این مقام علمی در بدو معرفی شان به این عنوان بوده و تثبیت بیش از پیش مرجعیت در ایشان یه صورت عرفی فی حد نفسه امری مطلوب است لکن آن چه ذهن نگارنده را با خود درگیر نموده است آن می باشد که به واقع آیا این امر – انتشار رساله و رسانه ای شدن درس های خارج -  امتیازی جدید را برای رهبر معظم انقلاب به همراه می آورد و یا در نهایت فضلی برای ایشان محسوب می گردد.

دو لبه قیچی !!

نگاهی گذرا به کشورهای جهان هر بیننده ای را متوجه این امر می نماید که « لیبرال دموکراسی» که « لیبرالیسم ، جامعه مدنی ، حقوق بشر و دموکراسی »  را فریاد می زند از مدت ها پیش تا کنون دل های دولتمردان کشورها را ربوده و به جز اندکی ما بقی کشورها بر تین نظام سیاسی اصرار ورزیده اند و امور خود را تحت لوای انتخاب مردم می گذرانند و فصل مشترک خود را جدایی « نهاد دین » از « نهاد دولت »‌قرار داده اند.

اما این سیطره بیش از ربع قرن است که با ظهور گفتمانی نوین در ادبیات سیاسی جهان رو به تزلزل است .گفتمانی که پایه های خود را بر...