اشراق

یادداشت های یک فرهنگ دوست
جمعه, ۹ مرداد ۱۳۸۸، ۱۲:۳۰ ب.ظ

مهدی دهشیری پَر!!!!

1. ما آدم ها به فراخور حالمان و موقعیت هایمان بسیار عنایت هایی بوده که غالبا قدر ندانسته ایم چرا که اگر خلاف آن بود همگی به آرزوهایمان رسیده بودیم و بی شک من هم از این قاعده مستثنی نبوده ام . زندگی طلبگی نعمت بسیار بزرگی است که خداوند به من عطا فرمود که به نظرم آن طور که باید از آن بهره نبرده ام . چرایش را بعدا می گویم !!

2. هیچ گاه یادم نمی رود آن روز صبح روز دوشنبه که برای اولین بار گام در مدرسه مان گذاشتم چرا این قدر مجذوب فضا و طبیعت منحصر به فرد آن شده بودم . با این که از نام مدرسه معلوم بود ولی این قدر نمی توانستم حدس بزنم که این مدرسه از ابتدا تا انتها توسط تولیت آستانه ی مقدسه ی حضرت معصومه (س) ساخته شده است . یادم می آید یکی از استادان جوان و به نام قم – که خداوند مدت اندکی افتخار شاگردی اشرا به من عطا فرمود -  می گفت : " قبل از آن که از این جا دعوت به تدریس شوم خواب دیدم دارم پله های حرم یا خانه ی حضرت معصومه (س) – تردید از جانب من است - را با پارچه تمیز می کردم . فهمیدم حضرت برایم خیری مقر کرده اند که آن تدریس در این مدرسه بود . " زندگی در خانه ی حضرت معصومه (س) و یادگیری علم خاندان رسالت، نعمت بسیار بزرگی است که خداوند به من عطا فرمود که به نظرم آن طور که باید از آن بهره نبرده ام . چرایش را بعدا می گویم !!

3. دوشنبه صبح که به قم رسیدم برای انجام برخی از امور آموزشی به مدرسه – همان حوزه ی علمیه – رفتم . کارم که بحمدالله حل شد در حال رفتن برای زیارت درب های باز مسجد مدرسه را دیدم و نوای  آشنای موسیقی حکاکان مرا به سوی خود کشاند . دو سالی هست و شاید بیشتر که با این صداها صبح تا شام مانوسیم . مسجد مدرسه ی ما محل ساخت ضریح نورانی و شش گوشه آقا امام حسین(ع) است. این هم خود نعمتی است که فکر می کنم قدر آن را ندانسته ام . چرایش را بعدا می گویم !!

4. مدتی است در کنار بزگوارانی در کانون فرهنگی پیامبر اعظم (ص) سرگرم راه اندازی دو برنامه مهم و تاثیرگذار پیرامون شهدای کازرون هستیم که کم کم یکی از آن ها به وادی اجرا می رسد و عمومی می شود . تنفس در اتمسفر سرگذشت پژوهی شهدای گران قدر آن قدر لذت بخش است که سینه ی خسته ی چون منی را هم شاداب می کند . این هم خود نعمتی است که فکر می کنم قدر آن را ندانسته ام . چرایش را بعدا می گویم !!

5. معمولا آن دسته از افرادی که در فضای ژورنالیستی کشور زندگی می کنند مدرسه ی علمیه ی معصومیه قم را با مشخصاتی کاملا دروغ و هزاران انگ و مارک مختلف که به یمن 8 سال فضای باز سیاسی به این جوانان مومن و انقلابی زده شد می شناسند اما واقعیت چیز دیگری است. البته این مدرسه در میان دوستداران خط ولایت نام دیگری هم دارد : " پایگاه ولایت " . دلیل این نام گذاری بصیرت بالای طلاب این مدرسه ، ولایت مداری بالای آنان و خوش شانسی عنایت برخی از علما و حق جویی و حق گویی و صد البته بهره گیری از نعمات خداوند به آنان است. هستند طلبه هایی در این مدرسه که برای انجام وظیفه دینی شان ، خود را به هر سلاحی مجهز می کنند . حتی سخت ترین آموزش های نظامی که شاید بسیاری از نظامی های ما هم این کارها را نمی کنند .

6. دو روز پیش چند دقیقه ای از اذان مغرب نگذشته بود که پیامکی به دستم رسید بدین مضمون :

" بچه ها باز بر این نقطه گذارید انگشت

عشق پَر

عاطفه پَر

هر که بسیجی تر پَر

مهدی دهشیری پَر......

یا علی "

انگار آسمان بر سرم خراب شد . نه این که او را خیلی می شناختم و فراقش مرا سخت بود، بلکه خبر شهادت او حین آماده سازی اش جهت انجام وظیفه ی دینی در بالاترین سطح ممکن ، مرا به این فکر فرو برد که ما که در یک مدرسه و در یک شرایط درس خوانده ایم چه طور او برود و ما بمانیم . نعمات خدادادی مشترک مان را در ذهن مرور کردم و ناسپاسی خودم به ذهنم آمد و احتمالا استفاده و قدردانی او را. چه حالی داشته اند همراهانش . می گفتند همان شب حاج آقا جوشقانی – مسوول گروه تفحص سیره شهدا – و خانواده مهدی عزیز به شمال رفته اند . عزیزی می گفت حال همه شان خراب بود .

7. دیروز عصر پیامک دیگری به دستم رسید با این مضمون : " تشییع پیکر شهید مهدی دهشیری ، جمعه ( فردا) ساعت 9 صبح ، از مقابل کارگاه ساخت ضریح مطهر سیدالشهدا ( ابتدای بلوار امین )یه طرف گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) " . کار خدا را می بینی؟ تشییع از کنار ضریح نیمه تمام امام حسین (ع) ! همان که تا چندی دیگر برای رسیدن دستت به آن باید زار بزنی و طلب توفیق کنی . خوش به سعادتت آقا مهدی .

8. دیشب رفتم و لباس مشکی ام را برای شرکت در مراسم فردا آماده کردم . بعد از مدتی کمی ، این سوال برایم پیش آمد که فردا روز جشن و سرور است یا ناله و غم . خوب که فکرش کردم دیدم بستگی دارد که برای که می پوشم . اگر برای خودم است که مشکی بهترین لباس است از برای قدر نداستن نعمت ها و فرصت ها و اگر برای آن شهید سعید است که شاد باید بود و خوشحال چرا که سفر آخرتش را از کنار ضریح مولایش آغاز کرده است . خوش به سعادتت آقا مهدی . خوش به سعادتت.

" اللهم ارزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک "



نوشته شده توسط مهدی صنعتی
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم

اشراق

یادداشت های یک فرهنگ دوست

هنر
  • یا مرتضی علی (ع)
کتاب
  • “بوی خوش عطر” رونمایی شد
طبقه بندی موضوعی

مهدی دهشیری پَر!!!!

جمعه, ۹ مرداد ۱۳۸۸، ۱۲:۳۰ ب.ظ

1. ما آدم ها به فراخور حالمان و موقعیت هایمان بسیار عنایت هایی بوده که غالبا قدر ندانسته ایم چرا که اگر خلاف آن بود همگی به آرزوهایمان رسیده بودیم و بی شک من هم از این قاعده مستثنی نبوده ام . زندگی طلبگی نعمت بسیار بزرگی است که خداوند به من عطا فرمود که به نظرم آن طور که باید از آن بهره نبرده ام . چرایش را بعدا می گویم !!

2. هیچ گاه یادم نمی رود آن روز صبح روز دوشنبه که برای اولین بار گام در مدرسه مان گذاشتم چرا این قدر مجذوب فضا و طبیعت منحصر به فرد آن شده بودم . با این که از نام مدرسه معلوم بود ولی این قدر نمی توانستم حدس بزنم که این مدرسه از ابتدا تا انتها توسط تولیت آستانه ی مقدسه ی حضرت معصومه (س) ساخته شده است . یادم می آید یکی از استادان جوان و به نام قم – که خداوند مدت اندکی افتخار شاگردی اشرا به من عطا فرمود -  می گفت : " قبل از آن که از این جا دعوت به تدریس شوم خواب دیدم دارم پله های حرم یا خانه ی حضرت معصومه (س) – تردید از جانب من است - را با پارچه تمیز می کردم . فهمیدم حضرت برایم خیری مقر کرده اند که آن تدریس در این مدرسه بود . " زندگی در خانه ی حضرت معصومه (س) و یادگیری علم خاندان رسالت، نعمت بسیار بزرگی است که خداوند به من عطا فرمود که به نظرم آن طور که باید از آن بهره نبرده ام . چرایش را بعدا می گویم !!

3. دوشنبه صبح که به قم رسیدم برای انجام برخی از امور آموزشی به مدرسه – همان حوزه ی علمیه – رفتم . کارم که بحمدالله حل شد در حال رفتن برای زیارت درب های باز مسجد مدرسه را دیدم و نوای  آشنای موسیقی حکاکان مرا به سوی خود کشاند . دو سالی هست و شاید بیشتر که با این صداها صبح تا شام مانوسیم . مسجد مدرسه ی ما محل ساخت ضریح نورانی و شش گوشه آقا امام حسین(ع) است. این هم خود نعمتی است که فکر می کنم قدر آن را ندانسته ام . چرایش را بعدا می گویم !!

4. مدتی است در کنار بزگوارانی در کانون فرهنگی پیامبر اعظم (ص) سرگرم راه اندازی دو برنامه مهم و تاثیرگذار پیرامون شهدای کازرون هستیم که کم کم یکی از آن ها به وادی اجرا می رسد و عمومی می شود . تنفس در اتمسفر سرگذشت پژوهی شهدای گران قدر آن قدر لذت بخش است که سینه ی خسته ی چون منی را هم شاداب می کند . این هم خود نعمتی است که فکر می کنم قدر آن را ندانسته ام . چرایش را بعدا می گویم !!

5. معمولا آن دسته از افرادی که در فضای ژورنالیستی کشور زندگی می کنند مدرسه ی علمیه ی معصومیه قم را با مشخصاتی کاملا دروغ و هزاران انگ و مارک مختلف که به یمن 8 سال فضای باز سیاسی به این جوانان مومن و انقلابی زده شد می شناسند اما واقعیت چیز دیگری است. البته این مدرسه در میان دوستداران خط ولایت نام دیگری هم دارد : " پایگاه ولایت " . دلیل این نام گذاری بصیرت بالای طلاب این مدرسه ، ولایت مداری بالای آنان و خوش شانسی عنایت برخی از علما و حق جویی و حق گویی و صد البته بهره گیری از نعمات خداوند به آنان است. هستند طلبه هایی در این مدرسه که برای انجام وظیفه دینی شان ، خود را به هر سلاحی مجهز می کنند . حتی سخت ترین آموزش های نظامی که شاید بسیاری از نظامی های ما هم این کارها را نمی کنند .

6. دو روز پیش چند دقیقه ای از اذان مغرب نگذشته بود که پیامکی به دستم رسید بدین مضمون :

" بچه ها باز بر این نقطه گذارید انگشت

عشق پَر

عاطفه پَر

هر که بسیجی تر پَر

مهدی دهشیری پَر......

یا علی "

انگار آسمان بر سرم خراب شد . نه این که او را خیلی می شناختم و فراقش مرا سخت بود، بلکه خبر شهادت او حین آماده سازی اش جهت انجام وظیفه ی دینی در بالاترین سطح ممکن ، مرا به این فکر فرو برد که ما که در یک مدرسه و در یک شرایط درس خوانده ایم چه طور او برود و ما بمانیم . نعمات خدادادی مشترک مان را در ذهن مرور کردم و ناسپاسی خودم به ذهنم آمد و احتمالا استفاده و قدردانی او را. چه حالی داشته اند همراهانش . می گفتند همان شب حاج آقا جوشقانی – مسوول گروه تفحص سیره شهدا – و خانواده مهدی عزیز به شمال رفته اند . عزیزی می گفت حال همه شان خراب بود .

7. دیروز عصر پیامک دیگری به دستم رسید با این مضمون : " تشییع پیکر شهید مهدی دهشیری ، جمعه ( فردا) ساعت 9 صبح ، از مقابل کارگاه ساخت ضریح مطهر سیدالشهدا ( ابتدای بلوار امین )یه طرف گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) " . کار خدا را می بینی؟ تشییع از کنار ضریح نیمه تمام امام حسین (ع) ! همان که تا چندی دیگر برای رسیدن دستت به آن باید زار بزنی و طلب توفیق کنی . خوش به سعادتت آقا مهدی .

8. دیشب رفتم و لباس مشکی ام را برای شرکت در مراسم فردا آماده کردم . بعد از مدتی کمی ، این سوال برایم پیش آمد که فردا روز جشن و سرور است یا ناله و غم . خوب که فکرش کردم دیدم بستگی دارد که برای که می پوشم . اگر برای خودم است که مشکی بهترین لباس است از برای قدر نداستن نعمت ها و فرصت ها و اگر برای آن شهید سعید است که شاد باید بود و خوشحال چرا که سفر آخرتش را از کنار ضریح مولایش آغاز کرده است . خوش به سعادتت آقا مهدی . خوش به سعادتت.

" اللهم ارزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک "

۸۸/۰۵/۰۹ موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی صنعتی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">