1- چند روز پیش با یکی از دوستان که به واسطه حضور و فعالیت در نمایشگاه کوچه های بی نشان گرد و خاک ماتم و عزای بانوی دوعالم بر لباسش نشسته بود هم مسیر شدیم. پس از احوالپرسی و چک کردن برنامه ها و وضعیت نمایشگاه پرسیدم که این عید هم صله رحم را انجام داده است یا نه؟ گقت که به پدر و مادر خودش و خانمش سری زده است و البته خانه پدر زن دایی خانمش هم رفته اند و جای دیگری نرفته است و دیگر هم نخواهد رفت. برایم سوال بود که قاعدتا مکان های دیگری هم برای سر زدن باید باشد ولی چرا پدر زن دایی خانمش! نتوانستم سوال را با خودم حمل کنم و برای خلاصی از آن پرسیدم که حالا چرا آنجا؟ گفت که برادرِ زن دایی خانمش شهید خانواده است و اعضای خانواده رسمی دارند مبنی بر این که سال را با سر زدن به خانواده شهید آغاز می کنند.
معمولا سال تحویل که میشود برخی به واسطه آن که سال با برکتی پیدا کنند سراغ بزرگتر ها می روند و آن ها را اکرام می کنند. برخی هم گلزار شهدا می روند و به واسطه دینی که بر گردن ما دارند به آن ها اقتدا کرده و سال تحویل را در کنار آنها طی می کنند.من که به شخصه کار این خانواده را بهتر از همه این کارها دیدم. البته نه این که در پی نفی سایر کارها باشم، نه! ولی این کار را بهتر دیدم.
فرض کنید در خانواده ای این رسم وجود داشته باشد و همه هم مقید به انجام آن باشند. هر کدام از اعضای خانواده هم دارای فرزندی باشد. قطعا بالاخره این سوال برای این کودکان پیش خواهد آمد که چرا باید به خانه این ها برویم؟ جواب ممکن است خود، این سوال را ایجاد کند که این افراد چرا شهید شدند؟ بعد به این سوال برسد که خب هر کسی رفت جبهه مگه شهید شد؟ بعد به این پرسش برسد که خب مگه اینا چجوری بودند که خدا اونا رو دوست داشت و به مقام شهادت رسوندشون؟ همین شاید یکی از بهترین راه های عمومی کردن فرهنگ ایثار و شهادت باشد. امتحان کنید فکر می کنم که ضرری متوجه تان نخواهد شد.
******
2- دو شب است که نمایشگاه کوچه های بی نشان در مسجد جوی برقرار است. آنان که چهار سال پیش این نمایشگاه را در جوار گلزار شهدای سیدمحمدنوربخش دیده اند – که جمعیت قابل توجهی از مردم شهرمان هستند – تصدیق خواهند کرد که ارزش دیدن را دارد و البته بسیار در تقویت باورهای دینی فرزندان مان در مورد حوادث مربوط به حضرت صدیقه طاهره که منجر به شهادت ایشان شد می شود. گفتم به عنوان کسی که رفته است و دیده است شما را هم دعوت به قدم زدن در کوچه های بی نشان کنم. بد نیست اگر در کنار دید و بازدید های معمول عیدمان سری هم به خانه حضرت زهرا بزنیم.
1- چند روز پیش با یکی از دوستان که به واسطه حضور و فعالیت در نمایشگاه کوچه های بی نشان گرد و خاک ماتم و عزای بانوی دوعالم بر لباسش نشسته بود هم مسیر شدیم. پس از احوالپرسی و چک کردن برنامه ها و وضعیت نمایشگاه پرسیدم که این عید هم صله رحم را انجام داده است یا نه؟ گقت که به پدر و مادر خودش و خانمش سری زده است و البته خانه پدر زن دایی خانمش هم رفته اند و جای دیگری نرفته است و دیگر هم نخواهد رفت. برایم سوال بود که قاعدتا مکان های دیگری هم برای سر زدن باید باشد ولی چرا پدر زن دایی خانمش! نتوانستم سوال را با خودم حمل کنم و برای خلاصی از آن پرسیدم که حالا چرا آنجا؟ گفت که برادرِ زن دایی خانمش شهید خانواده است و اعضای خانواده رسمی دارند مبنی بر این که سال را با سر زدن به خانواده شهید آغاز می کنند.
معمولا سال تحویل که میشود برخی به واسطه آن که سال با برکتی پیدا کنند سراغ بزرگتر ها می روند و آن ها را اکرام می کنند. برخی هم گلزار شهدا می روند و به واسطه دینی که بر گردن ما دارند به آن ها اقتدا کرده و سال تحویل را در کنار آنها طی می کنند.من که به شخصه کار این خانواده را بهتر از همه این کارها دیدم. البته نه این که در پی نفی سایر کارها باشم، نه! ولی این کار را بهتر دیدم.
فرض کنید در خانواده ای این رسم وجود داشته باشد و همه هم مقید به انجام آن باشند. هر کدام از اعضای خانواده هم دارای فرزندی باشد. قطعا بالاخره این سوال برای این کودکان پیش خواهد آمد که چرا باید به خانه این ها برویم؟ جواب ممکن است خود، این سوال را ایجاد کند که این افراد چرا شهید شدند؟ بعد به این سوال برسد که خب هر کسی رفت جبهه مگه شهید شد؟ بعد به این پرسش برسد که خب مگه اینا چجوری بودند که خدا اونا رو دوست داشت و به مقام شهادت رسوندشون؟ همین شاید یکی از بهترین راه های عمومی کردن فرهنگ ایثار و شهادت باشد. امتحان کنید فکر می کنم که ضرری متوجه تان نخواهد شد.
******
2- دو شب است که نمایشگاه کوچه های بی نشان در مسجد جوی برقرار است. آنان که چهار سال پیش این نمایشگاه را در جوار گلزار شهدای سیدمحمدنوربخش دیده اند – که جمعیت قابل توجهی از مردم شهرمان هستند – تصدیق خواهند کرد که ارزش دیدن را دارد و البته بسیار در تقویت باورهای دینی فرزندان مان در مورد حوادث مربوط به حضرت صدیقه طاهره که منجر به شهادت ایشان شد می شود. گفتم به عنوان کسی که رفته است و دیده است شما را هم دعوت به قدم زدن در کوچه های بی نشان کنم. بد نیست اگر در کنار دید و بازدید های معمول عیدمان سری هم به خانه حضرت زهرا بزنیم.
سلام
اگر قابل بدونی ما رو هم بزار تو پیوندات