مسوولیت بر جای مانده !!!

هر ساله و با شروع فصل گرما و درست در همان ایامی که نهادهای فرهنگی و سازمان های مرتبط با حوزه ی برنامه ریزی در رده ی سنی جوانان و نوجوانان هزینه ها و زمان های فراوانی را صرف می کنند تا شاید رهاورد این ایام استفاده ای فرهنگی و نه حتی دینی، باشد تا به قول معروف : " مدارس اگر تعطیل شده اند تعلیم و تربیت!!!!! که تعطیل نیست"، هستند نهادهای دیگری که در عین این که قابلیت بالایی در انتقال فرهنگ و تعلیم و تربیت مردمان بالاخص جوانان را دارند، یله رها شده و در بی برنامگی خود غوطه ورند.

داستان حجاب کازرون

چندماهی است که فضای مباحثات فرهنگی شهرمان به تبعیت از کشور حول مساله حجاب و بد حجابی می چرخد و از این رهگذر بیانیه ها ،تهدیدها ، راهپیمایی ها، تجمعات و صد البته اقدامات خودجوشی صورت پذیرفته است؛ لکن توجه به این سوال نیز خالی از لطف نمی باشد که براستی شهر مذهبی کازرون که روزگاری مامن خانواده هایی بود که به دنبال فضایی سالم برای رشد فرزندانشان بودند چگونه به جایی رسیده است که امام جمعه محترمش خود احساس وظیفه کرده درصدد مقابله با این پدیده به صورت خودجوش و با یاری مردم می افتد؟ برای پاسخ به این سوال بد نیست که نیم نگاهی به ماهیت این قبیل پدیده ها بیفکنیم. 

فرهنگ و پدیده های فرهنگی به دلیل ساختار پیچیده خود که عمدتا محصول خرده فرهنگ ها و پدیده های فرهنگی کوچکتر و مرتبط به هم است، به شدت تحت تاثیر پارامترهای خرد و کلان قرار دارند و تغییر در یکی تغییر در دیگری و در نهایت تبدیل و تغییر در فرهنگ عمومی را در پی دارد به نحوی که می شود پدیده ای فرهنگی را به غیر فرهنگی و یا بالعکس تبدیل نمود؛ لکن تغییرات در این وادی به کندی و البته در صورت انجام همه ی پیش نیازها با نتیجه بخشی صد در صدی همراه خواهد بود . بی شک اما مواجهه با معضلات فرهنگی و هنجار شکنی در هر جامعه نیز قبل از هر اقدامی باید با ریشه یابی و در ادامه اقدام درخور فرهنگی همراه با ارایه محدودیت ها و مجازات های متناسب و قاطع و بدون هرگونه مماشات باشد.

داستان بد حجابی  در کازرون و شهرهای مشابه نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. تغییر رویکردها و ارایه ی گفتمان های جدید در حوزه ی فرهنگ عمومی با محوریت تساهل و تسامح دینی – مولود ناشناخته ای که بسیاری از اندیشمندان دینی وجودش را منکر می شوند - که ابتدایا با چراغ خاموش و سپس در 8 سال دولت اصلاحات با آشکاری هر چه تمامتر بر طبل آن کوبیده شد نوعی فضای باز فرهنگی را در پی داشت که تضاد ارزش ها و غیر ارزش ها به شکلی شدید و به منظور غالب سازی گفتمانی در کشور آغاز و تا روستاها ادامه یافت اما بودند شهرهایی که با ارایه راه کارها و اقداماتی تاثیرپذیری از این باصطلاح فرهنگ عمومی را کاهش دادند و توانستند فضای غالب فرهنگی – مذهبی شهرشان را با فرهنگ اصیل دینی باقی گذارند .

http://kazeroonnema.ir/fa/pages/?cid=4493

خیال پردازی یا واقع گرایی؟

چندی پیش و در دیدار معلمان با مقام معظم رهبری به مناسبت سالروز شهادت استاد شهید مرتضی مطهری و روز معلم وزیر محترم آموزش و پرورش در حین ارایه گزارش عملکرد و فعالیت های مهم وزارتخانه متبوعش اشاره ای به تنطیم سند تحول و یا نظام جامع آموزش و پرورش نمود که اقدامی مناسب و درخور می باشد . لکن در خلال صحبت های حاجی بابایی به نکته ای اشاره شد که می تواند محل تاملات جدی و سوالات مهم باشد .

وی در تشریح برنامه های خود به طرحی جامع اشاره کرد که طی آن بر اساس سلسله برنامه هایی و در ظرف زمانی مشخصی مدارس در محلات مختلف به اصلی ترین و مهم ترین مراکز فرهنگی محلات کشور تبدیل خواهند شد .

مصداق سخنان رهبری نباشیم !!!!

" رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه وظیفه اصلی نیروی انتظامی مقابله با فساد اعم از بی نظمی، اغتشاش گری، قاچاق، دزدی، ناامنی و مواد مخدر است، خاطرنشان کردند: لازمه اصلی مقابله با فساد، نبود فساد حتی در کمترین میزان، در دستگاه مقابله کننده با فساد است." آن گاه که رسانه های دیداری و شنیداری ورای دیدار مقام عظمای ولایت با فرماندهان نظامی و انتظامی کشور برای چندمین بار بر وظیفه ی مهم و اصولی مقابله با فساد و بی بندوباری دستگاه های انتظامی تاکید ایشان را رسانه ای می نمودند این نیروی انتظامی بود که با خاطره ای سخت از تنهایی، نشاط و امیدی دوباره می یافت تا لبیک گویان به ندای ایشان همت خود را در برچیدن مظاهر فساد مضاعف نماید . اما به واقع مقام معظم رهبری از این حمایت و تاکید بر انجام آن رسالت اجتماعی چه چیزی را می خواستند متذکر شوند ؟ بی شک نگاهی به گذشته خود راهگشا و پاسخی مناسب به این سوال خواهد یافت .

تغییر رویکرد مناظرات نیاز امروز

چندی پیش به اصرار عزیزی مطلبی نگاشتم که قصد منتشر کردنش از این درگاه را نداشتم . لکن حال نظرم عوض شده است و منتظر قدومتان. 

4 سال عملکرد دولت اصولگرای نهم در کنار فضای باز سیاسی و انتقادات بعضا سیاه نمایانه فراوان برخی از رسانه های نوشتاری و دیجیتالی و صد البته پمپاژ های خبری بنگاه های خبرپراکنی بیگانه، پیش از خرداد 88 رهاوردی تمام عیار را نوید می داد که کاندیداهای انتخابات را بر یک امر متمرکز می نمود و آن چیزی نبود جر نقد عملکرد دولت حاکم و بد بینی مفرطانه به فرآیند انتخابات .از دیگر سو حجم بالای گفتمان ها و گوناگونی نقدها - که بیشتر مبنایی بودند تا روشی - در ساحت های مختلف اداره ی جامعه فضایی غبارآلود را فراهم کرده بود که رودررویی کاندیداهای این انتخابات را لابدی می نمود و این گونه بود که مناظرات کاندیداها با همه کم و کاست هایش به انجام رسید لکن آن چه در اذهان مردم از این انتخابات و مناظرات جنجالی آن باقی ماند سوالات و شبهات و اتهاماتی بود بدون پاسخ که فضای انتخاباتی جواب های درخوری برای آن در آستین نداشت بلکه بر ابهامات آن می افزود و این گونه بود که رقابت انتخاباتی ای که می بایست با رای، حضور قاطع و طراز بی نظیر 85 درصدی مردم به پایان می رسید این بار به صحنه ی خیابان ها آمده بود و لزوم پاسخگویی به شبهات معترضین را یادآور نظام اسلامی می شد .

چرا وبلاگ نویسی ؟!

سال 1385 و در اولین ماه های وبلاگ نویسی ام در " اندیشه وب " به مناسبت روز جهانی وبلاگ مطلبی را با همین عنوان نوشتم . امروز که دیدم وبلاگ خوب " معلم " این روز را تبریک گفته است بد ندیدم تا آن مطلب را بار دیگر در معرض نقد قرار دهم . یا حق

امروز , روز جهانی وبلاگ است. این امر حتما برای وبلاگ نویسان مسئله ی مهمی است که برای زیباترین مخلوقشان که او را تربیت و اداره می نمایند در سطح جهان , روزی باشد به گرامیداشتش . راستش نمی دانم در مورد این موجود زنده !!! چه بگویم لکن می دانم فرصتی است برای « شدن » خواسته ها و مکنونات ذهنی و قلبی مان . راستش را بخواهید وبلاگ نویسی روز به روز دارد فراگیر تر می شود و این در حالی است که هنوز مدت زیادی از عمر بلاگری چون « بلاگفا » نمی گذرد و تعداد پست هایش دارد به 4 میلیون می رسد. یادم نمی رود روزهای اولی که این بلاگر راه افتاده بود و دوست عزیزی وبلاگ بصیرت را بدون هیچ اخطاری و حتی مشابهت اسمی کوچکی به راحتی ثبت نمود . شاید این همه توجه به وبلاگ نویسی در ایران از این رو باشد که جایگاهی برای این اظهار نظرهای بعضا کارشناسانه در جامعه ما تعریف نشده باشد و از این روست که عده ای با استفاده از این فضای مجازی و رایگان نظرات خود را ابراز می دارند ، اما واقعا اگر این است چرا برخی که هم روزنامه نگارند و هم از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردارند پا به این عرصه نهاده اند ؟؟؟ به نظر من این مورد شاید دلیل دیگری داشته باشد که البته جواب آن را شاید در مطلب بعدی من بیابید !!! خلاصه ، شیرینی وبلاگ نویسی و مدیریت دوست داشتنی ترین مخلوقت ، آن قدر زیاد هست که هر کسی را وسوسه کند حتی اگر رئیس جمهور و یا معاون سابق رییس جمهور سابق باشد .

روز جهانی وبلاگ بر همه دوستان وبلاگ نویس مبارک باد .

نگرانی بر پشیمانی

فردا روز شهادت متفکر برجسته فیلسوف بزرگ شهید مرتضی مطهری بود که اندیشه اش را زیر بنای جمهوری اسلامی دانند و منش او را منشی عرفانی – اخلاقی . او که مورد وثوق امام بود و شادی آفرین برای علامه طباطبایی  به نحوی که طبق فرمایش خود حضرت علامه حضورش در جلسات درسش موجب حالتی چون رقص معنوی در ایشان می شده است . به واقع ایشان در مدت حیات خویش بسیار از زمانه شان جلوتر بود و این خود دلیل محکمی است بر کهنه نشدن گفتارهایش ، گو این که او هنوز زنده ست و از حال برای ما می گوید .  گفتارهایی که همگی مورد تایید است و نافذ برای تصمیمات واندیشه هایمان و نشانگر برتری مطلق اسلام و فلسفه اسلامی . او که از حوزه برخاسته بود و در دانشگاه قدرت بی پایان معارف اسلامی را به نمایش نهاده بود و بر اساس همین آزاد اندیشی ها و روشنگری هایش بود که پس از نگارش مقاله ای در ابتدای کتاب علل گرایش به مادیگری با عنوان " ماتریالیسم در ایران " و افشای بی اساسی ساختار فکری نحله ای فکری در کشورمان پاسخ روشن گریش را با گلوله ای گرفت که تعالی او و رشد روز افزون اندیشه اش و نظام مورد علاقه اش را سبب شد و نشان داد که باز هم خون بر شمشیر پیروز است و حماسه حسینی در ادوار گوناگون مصادیق متفاوتی دارد . اما به راستی آیا این گونه مطالب مرثیه ای است برای افسوس بر آنچه نداشته ایم و یا از دست داده ایم و دیگر به دست نخواهیم آورد ؟ امروز هستند عالمانی که هم عقبه تئوریک نظام اند و هم پر کننده  خلا امثال او و استاد بزرگوارش علامه طباطبایی . پس آیا بهتر نیست حقد و عقده های ناشی از حسادت و رقابت های سیاسی را کنار گذاشته و آنان را دریابیم تا بعد ها نخواهیم این گونه در غم عدم کسب فیض بسر ببریم .

خداوند به همه مان توفیق کسب معرفت اعطا بفرماید .   

مردی برای همه هنر ایران

فردا 20 فروردین است و 2 مناسبت دارد که در مورد هر کدام می توان مطلبی جداگانه نوشت لکن فکر می کنم که فردا این قدر درباره مناسبت جدید بنویسند که نوبت به قدیمیه نرسه . امروز هم "روز ملی هسته ای" است و هم "سالگرد شهادت شهید آوینی " .

نمی دانم آیا می توان شخصیت این بزرگ مرد عرصه هنر را در یک پست و یا در یک روز در سال حلاجی نمود و به همه ی وجوه شخصیتی ایشان پرداخت . چندی پیش تلویزیون یه مستندی را پخش می نمود که در آن اعضای گروه فیلم جهاد سازندگی به بیان بردشت های خود از شخصیت ایشان می پرداختند و در این میان جالب این بود که همگی از اخلاق خوب ایشان و تا حدودی هنر برجسته ایشان در امر مستند سازی می پرداختند . این ها همه خوب است ولی آیا به واقع آوینی فقط یه آدم خوش اخلاق بود و نهایتا فیلم سازی برجسته ؟؟ !!!! و لابد حتما مقام معظم رهبری نیز به خاطر همین خوش اخلاقیشان بود که شخصا در تشییع جنازه ایشان شرکت کردند وآن هم به صورت پیاده !!!! مساله این است که آن چه در مورد ایشان اصلا مورد توجه واقع نمی شود آن است که آوینی را " سید شهیدان اهل قلم " نمود که همان اندیشه ها و نوشته هایش است و البته نظریه پردازی هایش در حوزه هنر اسلامی . ایشان بسیار درباره هنر اسلامی اندیشیده و در این رابطه بسیار هم نگاشته است که حداقل کتاب 3 جلدی " آینه جادو " یکی از آن هاست که در آن به صورت مبنایی به ساختارشناسی سینما و بررسی چگونگی بهینه نمودن کارکرد سینما در راستای رسانیدن پیام های دینی به بحث پرداخته اند . ایشان در واقع به این دلیل و به خاطر تحمل آن همه زخم زبان ها و توهین ها (اینجا و اینجا  و اینجا )بود که این همه محبوب است و سید شهیدان اهل قلم و شایسته مشایعت رهبری انقلاب و نایب امام زمان و چه زیبا این همه را در اینجا  گفته است . اما آن چه در باره تزریق اندیشه های ایشان به کالبد هنر این مرز و بوم  پس از گذشت این همه سال چه اتفاقی افتاده است و مسوولان فرهنگی کشور ما حداقل کدام رویکرد دینی را در این امر برگزیده اند و در سیاست گزاری های خود در سینما از آن استفاده نموده اند . در هر حال آوینی بیش از آن که خوش اخلاق باشد و هنرمند اندیشمند است و مردی برای همه هنر ایران .

راستی این جا را هم ببینید بد نیست .

----------------------------------------------------

پ.ن (۱): یک عده ای دیگر چون همان گرسنه های قابلمه به دست که به صورت سازماندهی شده با قطار و اتوبوس های فراوان از شهر های مختلف به یزد آورده شده بودند و برایشان نهار هم تهیه ده بود و متاسفانه به دلیل جو خطرناک و خفقان بالا دوستان ما نتوانستند از این غذاخورانشان عکسی تهیه کنند دوباره دور هم جمع شده بودند .!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  باور ندارید این جا را ببینید .

پ.ن (۲) : امروز داشتم عملکرد مایلی کهن را در تیم ملی نگاه می کردم دیدم هر چه رکورد هست مال تیم ملی ایشانه ، از ۳۹ بازی رسمی و دوستانه که انجام داده ۳۳بازی بدون باخت و از این مابقی هم سه باختش در بازی دوستانه بوده . این ها همه را اگر در کنار بردهای تاریخی و بازیکنانی که معرفی کرد به فوتبال ما که هنوز هم بعضا تیم روی اونا می چرخه رعایت انصاف لازم می شود  راستی دیده بودید تا الآن فردوسی پور این همه مقابل یه نفر کم بیاره ؟ من که ندیده بودم .  

مرثیه ای برای کتاب

مدت هاست که بحث پیرامون شهر فرهنگی و یا پایتخت فرهنگی کشور و به تبع استان های آن ، نقل محافل است و شهرهای بزرگ و در پی آن سایر شهرها در صدد مطرح نمودن خود و توانمندی های خود در این وادی پر مدعا بوده اند و در این میان هستند افرادی که با تکیه بر پتانسیل های بالقوه و توانمندی نیروهای با کفایت و بعضا در حاشیه‌ی کازرونی معتقدند که کازرون نه تنها می تواند پایتخت فرهنگی فارس باشد که حتی می توان از او انتظاری در حد مرکزیت فرهنگی کشور داشت و بی شک در این رابطه استدلال هایی هم دارند .

نگارنده نیز بر این باور است که کازرون استعدادهای فراوانی دارد لیکن همان طور که گفته شد عمده پتانسیل ها و عوامل درخشش و پویایی فرهنگی کازرون بالقوه است و نیاز به برنامه ریزی های بلند مدت و با جهت گیری ثابت و به دور از اعمال سلیقه های سیاسی و بر اساس ایدئولوژی فرهنگی نظام اسلامی و البته با مدیریت نیروهای ثابت قدم ، دلسوز و اصیل کازرونی همراه باشد امری که با این که در نگاه اول بعید به نظر می آید اما می توان نیم نگاهی مهربانانه به تحقق آن داشت .

 

برای رشد روزافزون

شاید آن روز که تعداد محدودی از طلاب در زیر زمین مسجد امام حسن عسکری (ع) در شهرستان قم مشغول به انجام مناسک اعتکاف و خلوت هر چه تمام تر با خویش و اندیشیدن در اعمال و محاسبه ی رفتار  خویش  بودند کمتر استقبال شگفت انگیز این روزها و سال های اخیر جوانان سراسر کشور را با علایق و سلایق مختلف پیش بینی می کردند که به عنوان مثال در شهری چون شیراز 25000 نفر جوان 15 تا 25 سال در این سنت حسنه شرکت نموده و جامه ی اعتکاف بر تن نمایند و بر علایق دنیوی شان پشت نمایند ....