خیال پردازی یا واقع گرایی؟

چندی پیش و در دیدار معلمان با مقام معظم رهبری به مناسبت سالروز شهادت استاد شهید مرتضی مطهری و روز معلم وزیر محترم آموزش و پرورش در حین ارایه گزارش عملکرد و فعالیت های مهم وزارتخانه متبوعش اشاره ای به تنطیم سند تحول و یا نظام جامع آموزش و پرورش نمود که اقدامی مناسب و درخور می باشد . لکن در خلال صحبت های حاجی بابایی به نکته ای اشاره شد که می تواند محل تاملات جدی و سوالات مهم باشد .

وی در تشریح برنامه های خود به طرحی جامع اشاره کرد که طی آن بر اساس سلسله برنامه هایی و در ظرف زمانی مشخصی مدارس در محلات مختلف به اصلی ترین و مهم ترین مراکز فرهنگی محلات کشور تبدیل خواهند شد .

مصداق سخنان رهبری نباشیم !!!!

" رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه وظیفه اصلی نیروی انتظامی مقابله با فساد اعم از بی نظمی، اغتشاش گری، قاچاق، دزدی، ناامنی و مواد مخدر است، خاطرنشان کردند: لازمه اصلی مقابله با فساد، نبود فساد حتی در کمترین میزان، در دستگاه مقابله کننده با فساد است." آن گاه که رسانه های دیداری و شنیداری ورای دیدار مقام عظمای ولایت با فرماندهان نظامی و انتظامی کشور برای چندمین بار بر وظیفه ی مهم و اصولی مقابله با فساد و بی بندوباری دستگاه های انتظامی تاکید ایشان را رسانه ای می نمودند این نیروی انتظامی بود که با خاطره ای سخت از تنهایی، نشاط و امیدی دوباره می یافت تا لبیک گویان به ندای ایشان همت خود را در برچیدن مظاهر فساد مضاعف نماید . اما به واقع مقام معظم رهبری از این حمایت و تاکید بر انجام آن رسالت اجتماعی چه چیزی را می خواستند متذکر شوند ؟ بی شک نگاهی به گذشته خود راهگشا و پاسخی مناسب به این سوال خواهد یافت .

تغییر رویکرد مناظرات نیاز امروز

چندی پیش به اصرار عزیزی مطلبی نگاشتم که قصد منتشر کردنش از این درگاه را نداشتم . لکن حال نظرم عوض شده است و منتظر قدومتان. 

4 سال عملکرد دولت اصولگرای نهم در کنار فضای باز سیاسی و انتقادات بعضا سیاه نمایانه فراوان برخی از رسانه های نوشتاری و دیجیتالی و صد البته پمپاژ های خبری بنگاه های خبرپراکنی بیگانه، پیش از خرداد 88 رهاوردی تمام عیار را نوید می داد که کاندیداهای انتخابات را بر یک امر متمرکز می نمود و آن چیزی نبود جر نقد عملکرد دولت حاکم و بد بینی مفرطانه به فرآیند انتخابات .از دیگر سو حجم بالای گفتمان ها و گوناگونی نقدها - که بیشتر مبنایی بودند تا روشی - در ساحت های مختلف اداره ی جامعه فضایی غبارآلود را فراهم کرده بود که رودررویی کاندیداهای این انتخابات را لابدی می نمود و این گونه بود که مناظرات کاندیداها با همه کم و کاست هایش به انجام رسید لکن آن چه در اذهان مردم از این انتخابات و مناظرات جنجالی آن باقی ماند سوالات و شبهات و اتهاماتی بود بدون پاسخ که فضای انتخاباتی جواب های درخوری برای آن در آستین نداشت بلکه بر ابهامات آن می افزود و این گونه بود که رقابت انتخاباتی ای که می بایست با رای، حضور قاطع و طراز بی نظیر 85 درصدی مردم به پایان می رسید این بار به صحنه ی خیابان ها آمده بود و لزوم پاسخگویی به شبهات معترضین را یادآور نظام اسلامی می شد .

چرا وبلاگ نویسی ؟!

سال 1385 و در اولین ماه های وبلاگ نویسی ام در " اندیشه وب " به مناسبت روز جهانی وبلاگ مطلبی را با همین عنوان نوشتم . امروز که دیدم وبلاگ خوب " معلم " این روز را تبریک گفته است بد ندیدم تا آن مطلب را بار دیگر در معرض نقد قرار دهم . یا حق

امروز , روز جهانی وبلاگ است. این امر حتما برای وبلاگ نویسان مسئله ی مهمی است که برای زیباترین مخلوقشان که او را تربیت و اداره می نمایند در سطح جهان , روزی باشد به گرامیداشتش . راستش نمی دانم در مورد این موجود زنده !!! چه بگویم لکن می دانم فرصتی است برای « شدن » خواسته ها و مکنونات ذهنی و قلبی مان . راستش را بخواهید وبلاگ نویسی روز به روز دارد فراگیر تر می شود و این در حالی است که هنوز مدت زیادی از عمر بلاگری چون « بلاگفا » نمی گذرد و تعداد پست هایش دارد به 4 میلیون می رسد. یادم نمی رود روزهای اولی که این بلاگر راه افتاده بود و دوست عزیزی وبلاگ بصیرت را بدون هیچ اخطاری و حتی مشابهت اسمی کوچکی به راحتی ثبت نمود . شاید این همه توجه به وبلاگ نویسی در ایران از این رو باشد که جایگاهی برای این اظهار نظرهای بعضا کارشناسانه در جامعه ما تعریف نشده باشد و از این روست که عده ای با استفاده از این فضای مجازی و رایگان نظرات خود را ابراز می دارند ، اما واقعا اگر این است چرا برخی که هم روزنامه نگارند و هم از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردارند پا به این عرصه نهاده اند ؟؟؟ به نظر من این مورد شاید دلیل دیگری داشته باشد که البته جواب آن را شاید در مطلب بعدی من بیابید !!! خلاصه ، شیرینی وبلاگ نویسی و مدیریت دوست داشتنی ترین مخلوقت ، آن قدر زیاد هست که هر کسی را وسوسه کند حتی اگر رئیس جمهور و یا معاون سابق رییس جمهور سابق باشد .

روز جهانی وبلاگ بر همه دوستان وبلاگ نویس مبارک باد .

نگرانی بر پشیمانی

فردا روز شهادت متفکر برجسته فیلسوف بزرگ شهید مرتضی مطهری بود که اندیشه اش را زیر بنای جمهوری اسلامی دانند و منش او را منشی عرفانی – اخلاقی . او که مورد وثوق امام بود و شادی آفرین برای علامه طباطبایی  به نحوی که طبق فرمایش خود حضرت علامه حضورش در جلسات درسش موجب حالتی چون رقص معنوی در ایشان می شده است . به واقع ایشان در مدت حیات خویش بسیار از زمانه شان جلوتر بود و این خود دلیل محکمی است بر کهنه نشدن گفتارهایش ، گو این که او هنوز زنده ست و از حال برای ما می گوید .  گفتارهایی که همگی مورد تایید است و نافذ برای تصمیمات واندیشه هایمان و نشانگر برتری مطلق اسلام و فلسفه اسلامی . او که از حوزه برخاسته بود و در دانشگاه قدرت بی پایان معارف اسلامی را به نمایش نهاده بود و بر اساس همین آزاد اندیشی ها و روشنگری هایش بود که پس از نگارش مقاله ای در ابتدای کتاب علل گرایش به مادیگری با عنوان " ماتریالیسم در ایران " و افشای بی اساسی ساختار فکری نحله ای فکری در کشورمان پاسخ روشن گریش را با گلوله ای گرفت که تعالی او و رشد روز افزون اندیشه اش و نظام مورد علاقه اش را سبب شد و نشان داد که باز هم خون بر شمشیر پیروز است و حماسه حسینی در ادوار گوناگون مصادیق متفاوتی دارد . اما به راستی آیا این گونه مطالب مرثیه ای است برای افسوس بر آنچه نداشته ایم و یا از دست داده ایم و دیگر به دست نخواهیم آورد ؟ امروز هستند عالمانی که هم عقبه تئوریک نظام اند و هم پر کننده  خلا امثال او و استاد بزرگوارش علامه طباطبایی . پس آیا بهتر نیست حقد و عقده های ناشی از حسادت و رقابت های سیاسی را کنار گذاشته و آنان را دریابیم تا بعد ها نخواهیم این گونه در غم عدم کسب فیض بسر ببریم .

خداوند به همه مان توفیق کسب معرفت اعطا بفرماید .   

مردی برای همه هنر ایران

فردا 20 فروردین است و 2 مناسبت دارد که در مورد هر کدام می توان مطلبی جداگانه نوشت لکن فکر می کنم که فردا این قدر درباره مناسبت جدید بنویسند که نوبت به قدیمیه نرسه . امروز هم "روز ملی هسته ای" است و هم "سالگرد شهادت شهید آوینی " .

نمی دانم آیا می توان شخصیت این بزرگ مرد عرصه هنر را در یک پست و یا در یک روز در سال حلاجی نمود و به همه ی وجوه شخصیتی ایشان پرداخت . چندی پیش تلویزیون یه مستندی را پخش می نمود که در آن اعضای گروه فیلم جهاد سازندگی به بیان بردشت های خود از شخصیت ایشان می پرداختند و در این میان جالب این بود که همگی از اخلاق خوب ایشان و تا حدودی هنر برجسته ایشان در امر مستند سازی می پرداختند . این ها همه خوب است ولی آیا به واقع آوینی فقط یه آدم خوش اخلاق بود و نهایتا فیلم سازی برجسته ؟؟ !!!! و لابد حتما مقام معظم رهبری نیز به خاطر همین خوش اخلاقیشان بود که شخصا در تشییع جنازه ایشان شرکت کردند وآن هم به صورت پیاده !!!! مساله این است که آن چه در مورد ایشان اصلا مورد توجه واقع نمی شود آن است که آوینی را " سید شهیدان اهل قلم " نمود که همان اندیشه ها و نوشته هایش است و البته نظریه پردازی هایش در حوزه هنر اسلامی . ایشان بسیار درباره هنر اسلامی اندیشیده و در این رابطه بسیار هم نگاشته است که حداقل کتاب 3 جلدی " آینه جادو " یکی از آن هاست که در آن به صورت مبنایی به ساختارشناسی سینما و بررسی چگونگی بهینه نمودن کارکرد سینما در راستای رسانیدن پیام های دینی به بحث پرداخته اند . ایشان در واقع به این دلیل و به خاطر تحمل آن همه زخم زبان ها و توهین ها (اینجا و اینجا  و اینجا )بود که این همه محبوب است و سید شهیدان اهل قلم و شایسته مشایعت رهبری انقلاب و نایب امام زمان و چه زیبا این همه را در اینجا  گفته است . اما آن چه در باره تزریق اندیشه های ایشان به کالبد هنر این مرز و بوم  پس از گذشت این همه سال چه اتفاقی افتاده است و مسوولان فرهنگی کشور ما حداقل کدام رویکرد دینی را در این امر برگزیده اند و در سیاست گزاری های خود در سینما از آن استفاده نموده اند . در هر حال آوینی بیش از آن که خوش اخلاق باشد و هنرمند اندیشمند است و مردی برای همه هنر ایران .

راستی این جا را هم ببینید بد نیست .

----------------------------------------------------

پ.ن (۱): یک عده ای دیگر چون همان گرسنه های قابلمه به دست که به صورت سازماندهی شده با قطار و اتوبوس های فراوان از شهر های مختلف به یزد آورده شده بودند و برایشان نهار هم تهیه ده بود و متاسفانه به دلیل جو خطرناک و خفقان بالا دوستان ما نتوانستند از این غذاخورانشان عکسی تهیه کنند دوباره دور هم جمع شده بودند .!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  باور ندارید این جا را ببینید .

پ.ن (۲) : امروز داشتم عملکرد مایلی کهن را در تیم ملی نگاه می کردم دیدم هر چه رکورد هست مال تیم ملی ایشانه ، از ۳۹ بازی رسمی و دوستانه که انجام داده ۳۳بازی بدون باخت و از این مابقی هم سه باختش در بازی دوستانه بوده . این ها همه را اگر در کنار بردهای تاریخی و بازیکنانی که معرفی کرد به فوتبال ما که هنوز هم بعضا تیم روی اونا می چرخه رعایت انصاف لازم می شود  راستی دیده بودید تا الآن فردوسی پور این همه مقابل یه نفر کم بیاره ؟ من که ندیده بودم .  

مرثیه ای برای کتاب

مدت هاست که بحث پیرامون شهر فرهنگی و یا پایتخت فرهنگی کشور و به تبع استان های آن ، نقل محافل است و شهرهای بزرگ و در پی آن سایر شهرها در صدد مطرح نمودن خود و توانمندی های خود در این وادی پر مدعا بوده اند و در این میان هستند افرادی که با تکیه بر پتانسیل های بالقوه و توانمندی نیروهای با کفایت و بعضا در حاشیه‌ی کازرونی معتقدند که کازرون نه تنها می تواند پایتخت فرهنگی فارس باشد که حتی می توان از او انتظاری در حد مرکزیت فرهنگی کشور داشت و بی شک در این رابطه استدلال هایی هم دارند .

نگارنده نیز بر این باور است که کازرون استعدادهای فراوانی دارد لیکن همان طور که گفته شد عمده پتانسیل ها و عوامل درخشش و پویایی فرهنگی کازرون بالقوه است و نیاز به برنامه ریزی های بلند مدت و با جهت گیری ثابت و به دور از اعمال سلیقه های سیاسی و بر اساس ایدئولوژی فرهنگی نظام اسلامی و البته با مدیریت نیروهای ثابت قدم ، دلسوز و اصیل کازرونی همراه باشد امری که با این که در نگاه اول بعید به نظر می آید اما می توان نیم نگاهی مهربانانه به تحقق آن داشت .

 

برای رشد روزافزون

شاید آن روز که تعداد محدودی از طلاب در زیر زمین مسجد امام حسن عسکری (ع) در شهرستان قم مشغول به انجام مناسک اعتکاف و خلوت هر چه تمام تر با خویش و اندیشیدن در اعمال و محاسبه ی رفتار  خویش  بودند کمتر استقبال شگفت انگیز این روزها و سال های اخیر جوانان سراسر کشور را با علایق و سلایق مختلف پیش بینی می کردند که به عنوان مثال در شهری چون شیراز 25000 نفر جوان 15 تا 25 سال در این سنت حسنه شرکت نموده و جامه ی اعتکاف بر تن نمایند و بر علایق دنیوی شان پشت نمایند ....

فرهنگ مهم ترین خواسته

 

آن روزها که نه دولت نهمی در کار بود و نه سفرهای استانی ای و شکاف میان مردم – به عنوان مقبولیت بخش و اعتبار دهنده ی به مسوولین -  روز به روز در حال گسترش و عمیق تر شدن بود ومسوولین، در پی رتق و فتق امور !!!! و دوری از شنیدن مشکلات فراوان ملت عزیز ایران با این استدلال که "  مقام عالی رتبه را چه به درگیری با جزییات چه اگر این گونه شود  ذهن کل نگر و مصلحت اندیش و برنامه ریز مدیر و وزیر را تحت تاثیر قرار داده و نمی تواند به درستی و به دور از احساسات به برنامه ریزی برای رشد و تعالی !! کشور بپردازد و اصولا مسوولین رده های پاین تر را گذاشته اند برای همین و ما نیز با مشکلات اصلی را از طریق گزارشات رصد نمده در صدد حل آن خواهیم بود " و لذا بود که له شدن بخشی از مردم را زیر چرخ های بی رحم توسعه لابدی و لازمه ی رشد و تعالی !! جامعه می دانستند این مقام معظم رهبری ( مدظله ) بود که به درستی خلا موجود در فضای مدیریتی کشور را شناخته و درصدد رفع آن با ایده ی سفرهای استانی بودند و هر از چندگاهی با انتخاب استانی و عزیمت به آن جا این سیل نامه ها و مشکلات فراوان ودرخواست های بسیار مردم و مسوولان محلی بود که در جهت رفع مشکلات و نیازهای واقعی خود از ایشان طلب یاری می نمودند و از آن جا که در این سفرها بودند وزیرانی که ایشان را همراهی می کردند و در ابتدای سال هم بودجه ی قابل توجهی برای سفرهای حضرتشان پیش بینی می شد خود مرهمی بود بر زخم های چندین ساله ی مردم رنج کشیده ی اقصی نقاط کشور...

 

برای مطالعه ی ادامه ی مطلب بر روی آدرس زیر کلیک کنید :

 

http://salmancity.blogfa.com/post-674.aspx

 

آسیب های عزاداری و عملکرد نهادهای مسوول

 

« گریه ها و ضجه ها برای اهل بیت(ع) داری ثواب است و این علم ها ارزش معنوی ندارند و شعارهای اتحاد ملی و انسجام اسلامی باید پیشاپیش هیات های مذهبی قرار گیرد... علم ها باید از هیات های مذهبی برداشته شود. » آن گاه که حضرت آیت الله جوادی آملی " حفظه الله "  به رسم  چند ساله در واپسین خطبه ی ماه ذی الحجه ی خویش  به آسیب شناسی عزاداری ها می پرداخت و برای چندمین سال به مذمت همراه نمودن « علم » ها در عزاداری ها توسط هیئات مشغول بود ، شاید کمتر کسی فکر می نمود که چندی بعد فرمانده ی نیروی انتظامی تهران بزرگ در ادامه ی سلسله فعالیت های فرهنگی زیرمجموعه ی خویش این بار از برخورد با هیئاتی که « علم » حمل می نمایند خبر دهد و این برنامه را در امتداد حرکت سال های گذشته ی نیروی مطبوع خویش در جمع آوری  تمثال های ائمه ی معصومین از هیئات قرار دهد و این گونه  بیان دارد که « بهتراست اصالت هرهیئت مذهبی به شهدا و بسیاری از مسائل فرهنگی آن هیئت باشد و نه علم و علم کشی .» . البته این حرکت دور از انتظار نمی نمود چرا که اگر در فعالیت های اخیر این نیرو کمی دقت می شد، لاجرم می توان این قبیل حرکات شایسته و بایسته را در امتداد  طرح های مبارزه با اراذل و اوباش و مبارزه با بدحجابی در راستای ارتقای امنیت اجتماعی و تصحیح رویکردهای جامعه دانست چه اگر آن دو طرح در پی اصلاح کژ روی ها در قشری خاص و با پایگاه اجتماعی ویژه ای در تحلیل های جامعه شناختی و هویت سنجی  بودند ، این دو طرح نیز در پی اصلاح همان در قشری دیگر و با پایگاه اجتماعی دیگری بودند که بی شک اهمیت این آسیب ها از عکس العمل های بزرگانی چون مراجع عظام تقلید و علمای گرانقدر حوزه های علمیه فهمیده می شد .

از دیگر سو سخن از آفات عزاداری مدت هاست که نقل جوامع علمی و محافل روشنفکری کشور  است و هر ساله در این ایام هر کس به فراخور حال و جایگاه و البته رسالت خویش در این باب داد سخن سر داده و گاه سخن آن چنان در این وادی به حاشیه کشیده می شود که منجر به اظهارنظرهایی فاقد وجهه و جایگاه تخصصی نیز می گردد و لذاست که بی شک گوش مردم و هیئات از این قبیل سخنان آکنده و تا حدودی به مطالبه ای عمومی تبدیل گشته است که اگر این باشد لاجرم بحث برخورد با موارد مذکور نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود . لکن مراد و مقصود نگارنده از این سطور آن است که به واقع نهادهای مسوول که دغدغه ی اصلاح عزاداری  سالار شهیدان را هر ساله فریاد می کشند تا چه اندازه در این راه به وظایف ذاتی خود با توجه به منع قانونی این قبیل رفتارها و توانایی استفاده از قوه ی قهریه در این راستا عمل نموده اند؟

گذاری در ایام بزرگوار و محترم محرم در اطراف و اکناف شهرستان و دقت در نشانه های عزاداری هیئات این واقعیت تاسف بار را نشان می دهد که گویا نه تنها اراده ای در این راستا وجود ندارد بلکه حتی  از پس ممنوعیت این قبیل نشانه ها سال به سال به تعداد آن ها و بر مبالغ تحمیل شده بر هیئات عزاداری به سبب تهیه ی علم های گران قیمت تر و تمثال های بزرگ تر افزوده گردیده و نه نیروی محترم انتظامی شهرستان اقدامی در این باره انجام می دهد – همان طور که در دو آسیب قبل اقدام قابل توجهی انجام نداد – و نه حتی شورای هیئات عزاداری مستقر در سازمان تبلیغات اسلامی تمهیدی در راستای بصیرت بخشی به مسوولان هیئات انجام می دهند و لذاست که نتیجه همان خواهد شد که در چند سطر قبل توضیح داده شد و این گونه است که طرح های بسیار صحیح با پشتوانه های دینی بسیار گران قدر به سبب ملاحظات ناچیز و فرومایه از سوی افرادی با ذهنیت ها و داشته هایی به مراتب ناچیز در مقابل بزرگان مذکور نادیده انگاشته شده ، در نطفه خفه می شوند و این ها همه در حالی است که هنوز سخن ها و افاضات  بسیاری در رابطه با انحراف های عزاداری و راه های مقابله با آن به گوش می رسد .