اخراجی ها (2)

بالاخره دیروز رفتیم و اخراحی ها را دیدیم . در کل به نظر جالب می آمد و آن ظرافت ها و زیبایی هایی را که در جبهه وجود داشته بود را نشان داده بود و دریا بودن آن را که همه نوع و قشر از مردم ایران در آن شرکت داشتند و البته این گونه نبوده که همه پدر و مادر ها هم با سلام و صلوات فرزندانشان را راهی جبهه ها کنند . سینما جو مناسبی داشت و فیلم نیز داشت تاثیرخود را  می گذاشت . بی شک همان طور که خود ده نمکی هم در برنامه عبور شیشه ای قبول داشت ضعف عمده فیلم از کارگردانی آن بود و البته برای اولین کار فیلم بلند برای یک مستند ساز با نگاه های هنجار شکن قابل قبول بود و شایسته تقدیر . البته نکته ی مهم فیلم برای بینندگان خبر داشتن از شخصیت های خقیقی فیلم بوده که در جنگ معادل واقعی داشته اند که ده نمکی در همان برنامه مذکور به آن ها اشاره کرده بود و به واقع تاثیر گذاری را دو چندان می کرد. در هر حال بینندگان با صحنه های حنده دار فیلم خندیدند و با صحنه های غمناک و دردآور آن هم درد کشیدند و گریستند . ده نمکی این بار هم پیام خود را رسانید و مردم هم آن را گرفتند . ناراحتی من هم که در نوشته قبلی ام  در این موضوع  گفته بودم برطرف شد . حق یارتان