ارزش های انقلاب، بهترین سنجه مسیر طی شده

خوب میدانیم که سال های گذشته از انقلاب مان، قرائت های مختلف در اداره امور، از سوی مردم انتخاب و جریان های مختلف اجتماعی، فرصت ارایه برنامه و راهبری اجرایی انقلاب مان را داشته اند و از ظن خود در مسیر دستیابی به آرمان های انقلاب تلاش هایی کرده اند اما مردم به عنوان صاحبان اصلی انقلاب اسلامی مان، مهمترین قاضیان بایسته های پیش گفته و میزان موفقیت جریان های مختلف هستند.

تامل و تعمیق بر خواسته ها و مطالبات نسل انقلاب کرده و در ادامه نسل متولد جمهوری اسلامی، دلدادگی و وفاداری بیش از حد آنان به آرمان ها و ارزش های انقلاب مان را فریاد می زند. چه آنکه هنوز، عدالت خواهی، استقلال طلبی، آزادی خواهی، تلاش برای ارزش های معنوی، ایثار و از خود گذشتگی از جمله مطالبات و روحیات نسل های مختلف است و با همین نگاه، عملکرد مسوولین را مورد ارزیابی قرار می دهند.

فرصت ایام رحلت امام خمینی ره، بهترین زمان برای ارزیابی و آسیب شناسی مسیر گذشته و هدف گذاری برای مسیر پیش روست. اینکه در این مدت فاصله مان با تحقق آرمان های انقلاب تا چه اندازه کم شده است؛ سیاست گذاری ها، دست یابی به چه قله هایی را هدف گرفته اند و نسبت مسیرهای متعددی که در این سالها رو به سیاست، فرهنگ و اجتماع ما توسط دولت ها گشوده شده است در چه نسبتی با ارزش های اسلام ناب قرار دارد.

واقعیت آنکه، هرجا از آن آرمان ها و اهداف فاصله گرفته ایم، نارضایتی و اعتراض مردم نیز افزایش پیدا کرده است و آنها در نقش ناهیان از منکر، این فاصله را فریاد زده اند. عرصه هایی مثل پاکدستی مدیریتی، شایسته سالاری و پرهیز از فامیل سالاری، تعهد فراگیر مسوولان به بایسته های تفکر انقلابی و اسلام ناب در حوزه های مختلف فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، اخلاق مداری، دوری از ریا، مردم داری و در نهایت پایبندی کامل به سه شعار اصلی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی جزو پربسامدترین اعتراضات چشمان بیدار و صاحبان اصلی انقلاب یعنی مردم عزیزمان است.

ناگفته پیداست، همه این امور از جمله انتظارات مردم از انقلاب عزیزان از آغازین روزهای آن تا کنون بوده است و مطالبه این امور، پایبندی روز افزون مردم عزیزمان به آن ارزش ها را نشان می دهد و اگر فردی از مسوولین خود را مصداق این اعتراضات می بیند حق آن است که مسیر رفته خویش را اصلاح و خود را سپاس گذار مردم عزیزمان بداند.

بی شک، سنجه ارزیابی پیش گفته، بهترین ملاک برای مسیر پیش رو خواهد بود.

پ.ن: این یادداشت جهت انتشار در شماره 567 هفته نامه شهر سبز مورخ 11 خردادماه 1401 نگاشته و در آن شماره منتشر شده است. 

پای درس آل سعود

من مدتهاست که خیلی دلم نمی خواد به وقایع روز بپردازم و در مباحثات کوچه بازاری ای که حول اقدامات مجریان کشور هست شرکت کنم، چون به یقین خیلی از آنها و بیانات طرف های درگیر رو دارای اشکال تصوری می دونم. یعنی اینکه غالب مباحثات سیاسی از حدود 10 سال پیش تا حالا بر اساس دروغ هایی صورت گرفته که یه وقتی آدم می بینه که به واسطه یه اطلاعات غلط، من گناه چه آدمایی رو شستم و تا مدتها باید درگیر استغفار و توبه باشه.

ماجرای دیشب اما نتونست منو آروم بذاره و واقعا نتونستم اقدام دولت عربستان رو تحسین نکنم.

تعجب نداره...

بله، درست شنیدید... من کار دولت عربستان رو مبنی بر قطع رابطه دیپلماتیک با ایران کار قابل تحسینی در عرف دیپلماسی می دونم.

یعنی در واقع ما هم بودیم باید همین کار رو می کردیم. یعنی ما  هم در هر شرایطی از حقوق دیپلماسی خودمون دفاع کنیم و و با هر اهرمی حتی قطع رابطه دیپلماتیک از شهروندامون و عزت مون و قدرت مون دفاع کنیم.

اصلا خیلی وقت پیش باید این اتفاق می افتاد ولی خب دولت عزیز ما این جوری دوست نداشت.

راستش رو بخواید این موضع انفعال و ضعفی که الآن ایجاد شده رو دولت محترم مان با دستای خودش برای این کشور عزیز ایجاد کرد.

فکر نمی کنم که کسی این ماجراهای اخیر رو یادش رفته باشد.

ماجرای فرودگاه جده...

ماجرای زیرگرفتن اون ایرانی توسط اون آل سعودی مست...

ماجرای شهادت اون همه حاجی توی منا...

انصاف این است که عملکرد دولت محترم اصلا عملکرد عزت مندانه ای در این جریان نبود

یک وقت فکر نکنید که من فقط قطع روابط دیپلماتیک رو عمل عزت مندانه می دونم ولی همه هم اینو می دونیم که مثلا در جریان حادثه منا اگر موضع قاطع رهبری عزیزمون نبود هیچ توجهی به تلاش های دیپلماتیک ایران نمی شد.

واقعا نمی دونم که چطور میشه که توی مثل چنین مسایلی دولت تدبیر و امید عزیز ما به این فکر نمی کنه که باید یک اقدام درخور کنه ولی دولت آل سعود بلافاصله برخورد محکمی رو مبنی بر عدم دخالت در مسایل داخلی – قاعدتا استدلال اونا اینه – و تجاوز به سفارت شون از طرف ایران انجام دادن. در هر حال بد نیست که دوستان دیپلماسی مون یه چند واحدی هم این جور اقدامات رو مطالعه کنن.

یادمه تو یه سریال طرف می گفت: " تو جیب ما رو نزن نمیخواد به ما چیزی قرض بدی!"

حالا شده حکایت ما، آقا بی خیال! لطف کن و احترام رو به پاسپورت ایرانی بر نگردون! میشه؟

 

پ.ن:

- مقام معظم رهبری: دست انتقام الهی گریبان آل سعود را خواهد گرفت

- اقداماتی که در مورد سفارت عربستان در مشهد و تهران صورت گرفت رو شدیدا محکوم می کنم. این اقداماتخودسر که در آخرین مورد مورد نهی رهبری هم واقع شده بود رو اگه به صورت جدی باهاشون برخورد نشه معلوم نیست چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد.

- دوستی می گفت که الآن بهترین وقت برای حمایت علنی و نقش آفرینی جدی ایران در مساله یمن هست. حرف خوبیه به نظرم.

مدیریت بخشی یا راه‌بردی ؟

یکی از نکاتی که از ابتدای انتخابات تا کنون همواره ذهنم را در ارزیابی کاندیداها به خود مشغول کرده‌است نوع نگاه آنان به حیطه‌ی مدیریتی و مدیریت کلان قوه مجریه است. برخی کلیه دیدگاه‌های مطرح شده‌شان فقط در حوزه اقتصاد است و نقش یک وزیر اقتصاد را بر عهده گرفته‌اند، برخی داعیه حل مشکلات ایران و در برخی زمان‌ها مشکلات جهان را دارند و در بهترین حالت نقش یک وزیر امور خارجه را بر عهده گرفته‌اند؛ برخی در بهترین حالت نقش یک جریان‌شناس را بازی می کنند، برخی هم بماند که در یک شهر مانده‌‌اند و بیرون نمی‌آیند. لکن در میان کاندیداها دونفری هستند که البته با قوت و ضعف نگاه‌شان به عرصه مدیریت اجرایی کشور، نگاهی راه‌بردی است. امری که در سه مناظره انتخاباتی صداوسیما به شدت نمود پیدا کرد و این دو در واقع بیشترین استفاده را از این فرصت‌ها کردند و در این نظرسنجی‌هایی که منتشر می‌شود خود را به فینال انتخابات نزدیک کردند. نگاهی که بر همه عرصه‌ها نگاهی مساوی و برنامه‌محور دارد و می توان از نوع نگاه به حوزه اقتصاد- مثلا- بلافاصله پی به برنامه‌های وی در سایر حوزه‌ها و ساحت‌ها برد. قطعا دارابودن نگاهی بخشی در هرنوع برنامه‌ای زیان‌های جبران ناپذیری را به سرمایه‌ها و ظرفیت‌های کشور وارد می‌آورد که به قول رهبر معظم انقلاب گاهی تا چهل سال تاثیر این نگاه و تصمیمات منشعب از آن در عرصه‌های گوناگون کشور باقی خواهد ماند.

ما هم، بد نیست اگر در انتخاب‌مان به این نکته هم توجه کنیم.

 

پ.ن:

- همین‌جا باید بهترین آرزوهایم را نثار دکتر حدادعادل، مرد پاک و بزرگ انتخابات اخیر که به حق، اخلاق را به دیگران می‌آموخت کنم. زنده باشی دکتر.

- انصراف‌های صورت‌گرفته، فضای انتخابات را رقابتی‌تر کرد و البته مشارکت را افزایش خواهدداد. به نظرم در نتیجه انتخابات هم موثر خواهدبود و صدرنشینان انتخابات را تغییر خواهدداد.

-  از جمله دل‌مشغولی‌هایم این بود که چطور می‌شود حتی اپوزیسیون را هم به پای صندوق آورد؛ خوب یا بد ولی گویا همه سلیقه‌ها در این انتخابات کاندیدای خود را خواهند‌داشت. 

عمارگونگی در شرایط حاضر

در تاریخ سی و چند ساله نظام مقدس جمهوری اسلامی، انتخابات و در راس آن انتخابات ریاست جمهوری همواره منشا تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی فراوانی بوده است که ارکان مختلف جامعه ایرانی را دستخوش تغییرات کرده است. تغییراتی که از پایین ترین مراتب اجرایی تا ارایه گفتمان های جدید را دربر می گیرد. اتفاقات سال 88 که در همان ایام - و به درستی - به فتنه 88 مشهور شد و در برخی جراید، آن سال را سال هزار و سیصد و فتنه نام گذاری می کردند نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.

برادر عزیز مراقب سقوط باش!!

1. افراد مختلف در برهه های مختلفی از زندگی خود  همواره انتخاب هایی را بر اساس معیارهای گوناگونی دارند و البته هیچ کس از این قاعده مستثنی نمی باشد . پر واضح است که در این انتخاب ها ارزش و معیار انتخاب ها به صورت بسیار فاحشی از ملاک آن ها پایین تر است و بی شک این ملاک هاست که ماندگاری دارند و در این مسیر رو به پیشرفت ، تداوم یافته و به روز رسانی می شوند ؛ بر همین اساس چه بسا ممکن است که  در این وادی انتخاب های اشتباهی صورت پذیرد  که در این صورت به صورت خودکار و در فرض واضح بودن معیارها بلافاصله تصحیح می شوند .

2. در علم شریف و اصیل فقه اسلامی و در موضوع " وکالت " مباحثی در رابطه با زمان انقضای وکالت مطرح است که تقریبا در مواردی بزرگواران با آن آشنا هستند که از آن جمله می توان به " عزل از جانب موکل " و یا " انقضای مدت وکالت " نام برد لکن موردی هم وجود دارد که شاید برای کاربران محترم جالب باشد و آن " انعزال از وکالت " است بدین معنی که وکیل در صورتی که رضایت موکل را فراهم نیاورد چه بسا نیازی به عزل هم نباشد و این فرد خود به خود از وکالت عزل می شود . پس رضایت موکل در ادامه وکالت شرط است .

3. صحبت های اخیر رهبری به نظرم دو شاه بیت مهم داشت ، یکی " در میان ملت ایران سلایق مختلفی در عرصه زندگی اجتماعی وجود دارند که هر کدام نظر خود را بیان می‌کنند اما آنجایی که ملت احساس می‌کنند، مسئله دشمنی با نظام در میان است و دستی، حرکتی را برای ضربه زدن به نظام مدیریت می‌کند، از او فاصله می‌گیرند، حتی اگر همان شعاری را بدهد که ملت به آن معتقد است" و دیگری " همه باید مراقب گفتار و مواضع و حتی نگفتن‌های خود باشند زیرا نگفتن مسائلی که باید گفت، عمل نکردن به وظیفه است و گفتن مسائلی که نباید گفت، عمل کردن بر خلاف وظیفه است .... نخبگان مراقب باشند، زیرا در امتحان عظیمی قرار گرفته اند و موفق نشدن در این امتحان، تنها مردود شدن نیست بلکه موجب سقوط آنان خواهد شد. " . خوب است که همه ساستمداران به این نکات توجه داشته باشند .

4. انتخاباتی که گذشت از جهات مختلف قابل تامل و بررسی فراوانی است و صد البته توجه به نیروهای اطراف کاندیداها بالاخص حلقات اول آن ها و نیروهای سینه چاک هر کاندیدا جامعه شناسی بسیار دقیقی را به آگاهان تحویل می دهد . چنان چه به عنوان مثال در حول شخص پیروز انتخابات و در میان علاقه مندان متعصب ایشان غالبا معیارها بود که اولویت بر انتخاب داشت . نکته ای که شاید این روزها خود جناب رییس جمهور هم از آن غافل باشند . بی شک یکی از مهم ترین دلایل این جمع – که حقیر نیز بر این باور می باشم – برای رای دادن به ایشان باور به  اطاعت محض شخص رییس جمهور از مقام عظمای ولایت ( روحی له الفداء)  و منویات دین مبین اسلام که تجلی گاه آن نظرات گهربار مراجع عظام تقلید  و گسترش شاخصه های مذهبی در دولت آینده بوده است . لذاست که بر اساس این معیار ها دست به انتخابی زده شده است .

از دیگر سو جایگاه رفیع مقام ولایت در ساختار حکومت اسلامی – که آرمانمان است – و صد البته جمهوری اسلامی و اظهار نظر صریح و بی پرده ی معظم له در موضوعاتی که به عقیده ی بنده حتی نتوان حکم حکومتی را بر آن گذاشت ، واجب الاطاعه خواهد بود و بی شک معیار و میزان اعتقاد به این ملاک ها نه با دست بوسی در حین تنفیذ که با عمل کردن به منویات مقام رفیع ولایت خواهد بود بدون هیچ شک و شبهه ای و لذاست که در غیر این صورت بی شک این روند تصحیح خواهد شد و شخص رییس جمهور بر اساس همان قاعده ی فقهی " منعزل " خواهند شد حداقل از جانب آن رایی که من به ایشان داده ام .

امرور روز امتحانی بزرگ است آقای رییس جمهور که موفق نشدن در آن " سقوط " خواهد بود . امتحان انتخاب میان " اعتماد شخصی " و یا " تشخیص مولا " و مطمئن باشید که "  آنجایی که ملت احساس می‌کنند، مسئله دشمنی با نظام در میان است و دستی، حرکتی را برای ضربه زدن به نظام مدیریت می‌کند، از او فاصله می‌گیرند، حتی اگر همان شعاری را بدهد که ملت به آن معتقد است "

دو اولین در 27 خرداد

 

این مطلب را سال قبل در همین روز نوشتم . ازز این لحاظ که بد نیست برخی چیزها را به برخی یادآوری کرد بد ندیدم که دو باره آن را بریتان بگذارم . این شما و این هم مطلب ما :

-----------------------

امروز 27 خرداد است . روزی که از دو سال قبل معنی و مفهومی دیگر یافته و به یکی از اولین های تاریخ کشورمان بدل گردیده است ، اولین انتخابات ریاست جمهوری ای که به مرحله ی دوم کشیده شد  . شاید دیگر این اتفاق روی ندهد ولی در هر صورت اگر هم تکرار شود این گونه نخواهد بود . این روز در تاریخ ماندگار و معاصر ایران برای بسیاری از نیروهای فعال عرصه ی سیاسی کشور پیام هایی فراموش نشدنی داشت و البته در این میان صحنه هایی که خنده را بر لبان هر فردی می نشاند و ساعات خوشی را برای مطلعین از فضای مباحث روشنفکری به ارمغان می آورد. روزهای منتهی به 27 خرداد روزهایی بود پر از تحقق محالات . گو این که اگر تا دیروز جمع نقیضین محال بود در این روزها این هم شدنی شده بود و ایدئولوگ های جریان اصلاح طلبی فلسفه و منطق جدیدی را در این میان پایه ریزی می نمودند ، منطقی که پایه اش عدم تضاد و دشمنی متناقض ها و زیر پا کشی به همه ی دست آوردهای آن بزرگ مردان ساحت علم بود . به واقع این که چگونه می شود که منادیانی که فریاد های گوش فلک کر کنشان پیرامون خلاف قانون بودن حکم حکومتی در این ایام قبل از تبلیغات  همه جا را پر کرده بود پس از رد صلاحیت کاندیدایشان به یک باره با همان حکم حکومتی به انتخابات بازگشتند و این سوال را در ذهن طرفداران خود باقی گذاشتند که این تناقض را چه شد و این همه قیل و قال به کجا رفت ؟ گو این که ریاست جمهوری و دست یابی به آن بسیار مهم تر از مانیفست سیاسی شان بود . آنان که رسالت خود را توجه به قشر روشنفکر جامعه می دانستند هیچ نگفتند که چرا در این ایام تذکر شیرین و شیوای جانباز و تئوریسین اصلاحاتشان – برای اطلاع از صحت این عنوان به کتاب بازی ترور مراجعه نمایید -  را نشنیده گرفتند که « مشکل اصلاح طلبان ، پایگاه اجتماعی شان است نه شورای نگهبان » و چون همیشه ادعادار و متوهم از حمایت همه جانبه ی مردم از آنان سرمست از انتخاب شدن پا به عرصه ی انتخابات نهادند . 27 خرداد از این لحاظ نقطه ی عطفی در تاریخ احزاب سیاسی است که وزن هر گروه و حزبی در آوردگاه رای مردم سنجیده شد و این گونه بود که بسیاری را از خواب خرگوشی بیدار کرد و سرمقاله نویسان روزنامه ای چون شرق را بر آن داشت تا این گونه بنگارند : « پس از شوراها و مجلس ، اکنون ما تا پایان رسمی عصر اصلاحات سیاسی یک هفته که یک قدم فاصله داریم . این تن رنجور که در پی نوشدارویی در 27 خرداد بود از بس به قرص و دواهای گوناگون بسته شده است ، در معرض مرگ است .... » و این گونه بود که حجه الاسلام هاشمی را در حالی که هنوز ذهن مردم با تصاویر ارایه شده از سوی همین سیاسیون در انتخابات مجلس ششم دست به گریبان بود، به یک باره او را فردی دوم خردادی بالذات دیده و در حالی که عجیب ترین و خارق العاده ترین واقعه دنیای سیاست را در حال پرده برداری بودند در پی مصادره رای او در دوره ی اول انتخابات برای اردوگاه خود بودند غافل از این که او دوستدارانی دارد که هیچ علاقه ای به پایگاه سیاسی اینان ندارند و به این ماجرا اضافه کنید دست و پا زدن امروز کاندیدای پیشرو ، مصطفی معین در مصاحبه ی با شرق که  ناتوان از جواب دادن به چگونگی این استدلال در پی راه فراری برای خود می گشت تا از سوالات صریح خبرنگاران خلاص شود .

آری ، 27 خرداد مفتخر به دریافت یک مدال اولین دیگر هم هست که از این بابت باید آن را به همه ی سیاسیون تبریک گفت چرا که روزی است مبارک از برای اولین ره آورد واقعی وزن کشی آنان . مبارک است دوستان ، مبارک است .

  

نه بلند مردم

 

انتخابات هشتم مجلس شورای اسلامی نیز با انتخابات تلخ و شیرینش به پایان رسید . انتخاباتی که به نظر من در حوزه ی انتخابی کازرون از پر تخلف ترین و البته طنز دار ترین انتخابات در طول تاریخ نظام جمهوری اسلامی بود و لیکن در نهایت این نتیجه ی نهایی آن بود که آبروداری برای نظام نمود و منجر به امیدواری آنانی شد که به اشتباه باور بر این داشتند که نماینده ی شهرستان در این دوره از انتخابات از قبل انتخاب شده است و رای من و تو فایده ای ندارد و به اصطلاح عامیانه آن را که بخواهند از همین الان داخل مجلس است و شاید هم برخی از پخش چنین شایعاتی اغراض و فوایدی را حاصل می نموده اند که خوانندگان محترم خود به درستی بر آن واقف می باشند ولی با این همه حال شاید مسوولین نیز در ایجاد این باور در مردم سهیم بوده اند و دخالتی بس تاثیرگذار داشته اند چرا که بودند افرادی که وظیفه شان اجرا و بازرسی انتخابات بود و لیکن بدون هیچ ابایی از کاندیدا و یا کاندیداهای خاصی حمایت می کردند و در انظار عمومی حاضر می شدند و این باور را در آنان تقویت می نمودند .

ماجرای تعطیلی دو روزه ای که از طرف شورای تامین شهرستان بر ستادهای انتخاباتی داشت تحمیل می شد نیز طنز بلند انتخابات بود . آن جا که یکی از مقامات بلندپایه ی اجرایی شهرستان در پی تماس تلفنی خود با ستادهای انتخاباتی دلیل این تعطیلی و البته مصوبه ی شورای تامین شهرستان را " یوم الشک بودن چهارشنبه سوری " در هفته ی تبلیغات انتخاباتی دانسته و تقاضای همکاری داشت ولی چه کسی بود که نداند که این دلیل از قبیل طناب است و گندم های پهن شده بر روی آن و باید دلیل این مصوبه را در درگیری شب قبل دو تن از کاندیداها دانست که شاید نمی شد که فقط ستاد متخلفین را تعطیل نمود با این که با پیگیری های ستاد یکی از کاندیداها که - اصلا تعطیل نشد - مصوبه ی شورای تامین شهرستان به دلیل مغایرت با قوانین انتخاباتی و کوتاه نمودن فرصت تبلیغاتی کاندیداها از سوی استانداری و هیات نظارت بر انتخابات استان لغو گردید با این حال از این لغو نه نیروی خدوم انتظامی اطلاعی داشت و نه سایر کاندیداها !!!!

پر واضح است که سخن راندن در باب تخلفات انتخاباتی تکرار مکررات است و بیهوده چرا که از یک سو مردم این امور را به چشم خود بسیار مشاهده نموده اند و از عدم برخورد با آنان تاسف ها خورده اند از سوی دیگر به سبب تعدد این تخلفات شاید ذکر این امور در این مقال نگنجد و سبب تکدر خاطر دوستان غیر ساکن در شهرستان گردد . اما در این میان نمی توان از زهر مشارکت ناچیز مردم شهر کازرون در این دوره از انتخابات چشم پوشی نمود که این واکنش مردم پیام های بسیاری را در بر داشت که امیدوارم مصداق این ضرب المثل نشود که " گوش اگر گوش من و ناله اگر ناله ی توست ، آن چه البته به جایی نرسد فریاد است " و مسوولین این فریادبلند کردم را ابتدا درست گوش داده و سپس درصدد اصلاح رویه و انگیزه بخشی به مردم برآیند .البته کلیت آرای شهرستان هم پیام های بلند اخلاقی فراوانی نیز داشت که از مهم ترین آنان مخالفت مردم با متکبرین و چاپلوسان و متملقین و آنان که مردم را برای رای دادن می خواهند و از فردای انتخابات نه از شنیدن مشکلات مردم خبری هست و نه از نماینده ای که ارتباطی با مردم داشته باشد. آری عزیزان این انتخابات بیش از آن که حاوی پیام مثبت به فردی باشد نه بزرگی بود به فرد یا افرادی دیگر که اگر انتخابات در کازرون بر خلاف سراسر کشور دو ساعت زودتر به اتمام نمی رسید از این هم بلندتر می بود . نه که تا مدت ها باید پیرامون چرایی آن مقاله نوشت و اندیشید تا به درستی فهمیده شود .

داستان یک علامت تعجب

 

وقتی دو روز پیش خبر تبرئه شدن آقای موسویان عضو گروه مذاکره کننده ی هسته ای سابق – که به نظر  آقای لاریجانی که یدی طولا در بیان مفاهیم بلند و وسیع در جملاتی راحت الحلقوم و یا همان هلوی خودمان دارند در غلطان داده بودند و آبنبات گرفته بودند -  را شنیدم به یاد تیتر روزنامه ی بهار در فردای اعلام رای تبرئه ی سردار فرهاد نظری در ورای ماجراهای 18 تیر در کوی دانشگاه تهران افتادم که تا آن جا که می توانست درشت نوشته بود " تبرئه  " و یک علامت تعجب هم جلوی تیتر خود قرار داده بود . البته شاید که نه ، قطعا این مقایسه درست نخواهد بود چرا که او به استناد اسناد و مدارک زیادی که خود ارایه داد تبرئه شد و کار را تا آن جا ادامه داد که تمامی کسانی که به او تهمت زده بودند از او عذرخواهی کردند یعنی مجبور شدند عذرخواهی کنند حتی ریسس جمهور سابق جناب سید محمد خاتمی و ایشان حداقلش این است که هنوز دادگاهشان ادامه دارد.

البته حکم او نیز این گونه نبود که عنوان اتهامی شان عوض شود و از این رهگذر  عده ای دیگر که از مدتی پیش منتظر بودند صحنه ی آخر برنامه ی تبلیغاتی که از چند مدت پیش راه افتاده بود تکمیل شود و آن گاه روشن شود که وزیر اطلاعات بگوید : " دستگاه قضایی هم اتهام و خلاف موسویان را احراز کرده ولی عنوان اتهامی او را عوض کرده که اشکالی ندارد. " البته تفاوت دیگری هم داشت که قوه ی قضاییه فردای آن روز آماج حملات قرار گرفت و امروز این حکم را   افتخار قوه ی قضاییه می دانند .  

نمی دانم دوستان خواننده بهتر می دانند و خود زیبا تر قضاوت خواهند کرد اگر پیشنهاد امروز رییس جمهور عملی شود : " دیگران از این اطلاعات آگاه هستند و ما نیز پیشنهاد می‌کنیم متن اطلاعاتی که توسط ایشان (حسین موسویان) منتشر شده در دست مردم نیز قرار گیرد، تصریح کرد: وقتی اطلاعاتی به غیر ملت ایران داده شود و آنها مطلع هستند و آن هم بخشی که در نقطه مقابل ملت ایران بوده است، پس من مصراً خواستار آن هستم که این اطلاعات و اسناد منتشر شود و اجازه دهند ملت ایران خود در این رابطه قضاوت کنند. وی با تأکید بر اینکه در بحث هسته‌ای تقابل بدخواهان ملت ایران از ابتدا نیز سیاسی بود و نه فنی گفت: اگر این اسناد و اطلاعات منتشر شود خود به خود همه چیز مشخص خواهد شد، چرا که این فرد 10 الی 15 جلسه با بیگانگان داشته و حرفهایی زده و ما می‌خواهیم همین متن صحبت‌ها منتشر شود.  " شاید در انتهای این کار همه باید در مقابل تیتر تبرئه این بار برای این حکم علامت تعجبی بزرگ قرار داد لکن این بار نه در صفحات اول روزنامه ها که در صفحات ذهن و جان مردم .

یا علی

---------------------------------------------------

راستی الان که برای تکمیل لینک های این مطلب به سایت ها سری می زدم به این مطلب برخوردم ، گویا این خط آخر مطلب ما دارد به واقعیت تبدیل می شود . این هم تیترش : " دادستان تهران دستور ادامه تعقیب موسویان را صادر کرد "

 

پارادوکس احمدی نژاد

 

" این سخنرانی و این همه تشویق های گرمی که از جانب دانشجویان دانشگاه کلمبیا صورت گرفت بیم آن می رود که سبب شود مردم ایران به این معتقد شوند که رییس جمهورشان از مشروعیتی جهانی برخوردار است " این شاه بیت از جانب " جان بولتون " نماینده ی سابق آمریکا در سازمان ملل و از نئومحافظه کاران افراطی دستگاه فعلا حاکم آمریکا ، خود به درستی شاهدی است پرمایه بر عمق زخم های برجای مانده از سخنرانی احمدی نژاد .

اصولا هر ایرانی اگر حتی به دو امر نه آن که عشق بورزد که فقط برایش مهم باشد نمی تواند از این سخنرانی و مهارت احمدی نژاد با زبان مردمی و بی غل و غشش بجز به نیکی یاد کند و آن دو ،  وطن پرستی است و  افتخار به داشته ها چه این که احمدی نژاد به درستی از پس حل هر آن چه از مشکل که این دو حس را در ناحیه ی جامعه ی جهانی  تضعیف و تهدید می نمود بر آمد و در اطراف  دو چالشی که بر سر راهش ایجاد نموده بودند -  هولوکاست و حمایت از تروریسم - هر آن چه توانست نور ریخت تا بلاواسطه جامعه ی جهانی سخنان ، اشکالات و – به قول ما طلبه ها -  ان قلت های او را بفهمند هر چند مدتی است او در ارتباط با اولین مساله کمی دست به عصا تر راه می رود و   رویدادی  را که به درستی دروغش می خواند نصفه و نیمه ارایه می دهد و لیکن هم این که با این همه شور و احساسات و استقبال روبرو شد بسیار دستاوردی بزرگ است . او همان طور که در سفرهای استانیش  به تعداد فراوان برای شنیدن سخنان او و برای ستاندن حق خویش جمع می شوند این بار هم و در یک سفر دیگر منتهی نه از جنس استانی که از دسته ی بین المللی آن نیز مردمی دیگر با همان دغدغه ها به شنیدن سخنانش می شتابند و این ها هم چون آن ها با دست پر و شاید باورهای جدید از پس سخنرانی او به دنبال رتق و فتق امور خویش می روند و لکن اما آن چه بی شک در مبارزه ی پارادوکس شنیده های قبلی با واسطه و داشته های جدید بی واسطه پیروز بر خواهد آمد بی شک مورد دوم است .

تا بعد خدا نگهدار .

به اسم دموکراسی!!!!!!

 

چند شب پیش از شبکه ی یک سیما مستندی پخش شد با نام « به اسم آزادی » که واکنش های فراوانی را در پی داشت که قطعا خودتان هم از این ها همه باخبرید و مطلع . این مستند به طرز جالب و زیبایی به بیان برنامه های مختلف بنیاد سوروس درباره ی کشورهای آسیایی و چگونگی انقلاب های مخملین می پرداخت و با برنامه ای مستند در حاشیه ی متن اصلی – که همان اعترافات آن سه تن بود – به راه کارهای ارایه شده از سوی آمریکا به کشورها و کشورهای انقلاب شده به دیگر کشور ها بود که نشان از برنامه ای دقیق برای این کشور ها بود تا جایی که برای انقلاب های آتی نیز تاریخ هایی مشخص شده بود . نکاتی که از سوی این برنامه ی مستند از کشورهای مخملی شده !!! برای انتقال تجربه مطرح می شد انسان را به یاد وقایعی مشابه در کشورمان می انداخت که در ادامه با توضیحات خانم اسفندیاری و آقای تاج بخش هر بیننده ی مطلعی می توانست به رمز شکافی از آن ها بپردازد . اوج این اظهارات جایی بود که آقای کیان تاج بخش داشت از فعالیت هایش و تدریسش در دوره ی دکترا در دانشگاه های تهران و حتی چاپ کتاب منبع انقلاب های نارنجی از سوی وزارت کشور – البته حتما وزارت کشور دولت احمدی نژاد بوده و نه دولت های قبل وگرنه این دولت ها را چه به این کارها – و در ادامه استفاده از کلید واژه های آن کتاب چون « جامعه باز » و « حکمرانی خوب »  در شعارهای انتخاباتی بعضی از گروه ها – توجه به همان توضیح قبلی با اندکی دخل و تصرف !!! -  و هم چنین استفاده از همان تفکرات در جلسه ای بسته و مشورتی با مدیران ارشد دولت – توجه به توضیح قبل – بوده است که این ها خود همه گویای مسایل بسیار مهمی است . البته به همه ی اظهارات جناب تاج بخش می توانید این گفته های مهم ایشان را هم اضافه کنید که «  هدف دراز مدت بنیاد سوروس برای پیاده کردن آن فلسفه جامعه باز و حرکت کردن آن جامعه یا جامعه ای به سمت جامعه باز- این است که بین حاکمیت و ملت شکاف ایجاد بشود و از طریق این شکاف آن قسمت های جامعه مدنی که برمبنای جامعه باز شکل گرفته و توانمند شده - روی آن حاکمیت به منظور تغییر رفتارش فشار اعمال کند، این احتمال دارد شکل شتاب زده ای داشته باشد (اگر درجایی مثل گرجستان باشد ) و درجایی دیگر می تواند شکل تدریجی به خود بگیرد و تغییر رفتارها شکلی تدریجی و نرم داشته باشد برای ایجاد چنین شکافی می گوید- یا دولت مرکزی یا حاکمیت مرکزی باید تضعیف بشود یا آن بخش جامعه مدنی یا بخش عمومی را که همراه با آن حاکمیت نیست، باید توانمند باشد. سرمایه گذاری بنیاد سوروس بعد از فروپاشی نظام کمونیسم و شوروی این باید باشد که جهان اسلام را هدف قرار دهند و همین امر همان حالت "اتو پیک " را مجددا و استراتژی دراز مدت این بنیاد را نیز نشان می دهد یعنی درواقع تا بحال بیشتر برنامه ها و سرمایه گذاریهای بنیاد سوروس در داخل اروپای شرقی - آسیای مرکزی و جماهیر شوروی سابق قرار داشته است ولی الان بطور محاوره ای اگر عنوان کنیم آن بنیاد احساس می کند که کارشان در آنجا اگر تمام نشده باشد الان تمام شده و دارد به سمت کشورهای اسلامی از جمله ترکیه، کشورهای عرب، پاکستان، افغانستان وسایر اینها به پیش می رود. » .

حتما در ادامه از جانب این دو عزیز هم شنیدید که دو تن از چهره های قدیما معروف در سیاست ایران آقایان « علی افشاری » و « سازگارا » هم هم اکنون از بورس های این نهاد های شیرین تر از باقلوا دارند استفاده می کنند . دومی را که یادتان هست ، در ماجرای تعطیلی پایگاه های دشمن یکی از ان روزنامه ها روزنامه ی ایشان بود . خوب ، کم کم دارد معلوم می شود که تعطیلی آن نشریات فله ای بود یا حساب شده . شما هم می توانید پیدا کنید پرتقال فروش را .

یا حق