ایام انتخابات ، ایام امتحان است

 

ایام تبلیغات انتخاباتی که می شود ملاک و معیار همه چیز فرق می کند . اصولا بهتر است که بگوییم اصلا دوران ، دوران بی ملاکی و بی مرامی می شود و اغلب برای جمع آوری آرا و متوجه کردن انظار حتی از مهم ترین و شاید یکی از فصل الخطاب ترین استدلال هایشان دست شسته و روی به چیز دیگری می آورند .

ایام بدی است این ایام ؛ چرا که هر کسی می خواهد کمر حریف را بر زمین بخواباند و خود دست هایش را به نشانه ی پیروزی بالا برد . کسی نامه ی سرگشاده ای می نویسد و البته دیگری پاسخی برای او می نگارد .

کسی به خیال خودش شکار لحظه ای  می کند و دیگری در ادامه جوایش  می دهد و دیگری هم ادامه دهنده ی  کارشان می شود .

یکی بدون اطلاع از ما وقع و اصل ماجرا نامه ای  می نگارد و البته عده ای که از نزدیک شاهد بوده اند او را متوجه نکاتی  می کنند که بعید است نداند و احتمالا این هم برای همان است که قبل تر گفته ام .

یکی که تازه ردای سیاست پوشیده است و کتابی دارد وحشتناک در رد دیگری ، طرحی می دهد  که به عقل جن هم نمی رسد واز دیگر سو پایه ی اساسی طرحش  زده می شود .

یکی در مجامع عمومی  با زبان علمی نقد می کند و خود را مصلح و خیرخواه جا می زند ولی در جاهای دیگر  آن می کند که نه شایسته ی این نظام است و نه اخلاق و نه منطبق بر دین . ( بخش مریوط به جناب اقتصاددان را دقت فرمایید ) البته بزرگانی  هم خوب جوایشان را داده اند .

یکی نامه سرگشاده  می نویسد و دیگری جوابی  به او می دهد .

کارهایی که تا دیروز انتخاباتی بود هم اکنون سرکشی و رسیدگی به امور و شنیدن صدای مردم است و اگر هم بگویند آقا کارت سیاسی است و انتخاباتی و غیر قانونی رنگش تیره و تاریک می شود و می گوید : " مردم پاسختان را در 22 خرداد می دهند . "

آن که تا دیروز در پی تکذیب و انکار نمودن برخی فیلم ها  بوده به یک باره راست گو شده و حتی آن را منطبق بر دین نمی داند  و البته این یکی خوب است و ای کاش همیشه این گونه می بود .

مردمی که همیشه مشروعیت بخش بودند به یک باره به مشتی گرسنه و قابلمه به دست تبدیل می شوند که هزار هزار از اطراف و اکناف آمده اند تا غذایی بخورند و برگردند و این همه به خاطر یک چیز است که تویی که رقیب منی باید ضایع شوی آن هم اگر این مهم و این همه آدم در خانه ی من به گردت جمع شده باشند .

زندگی و معیشت مردمی که تا دیروز اصلا مهم نبود و نسخه های سیاسی شفا بخش همه ی دردها بود به یک باره مهم و تاثیرگذار می شود و برنامه ی اصلی کاندیداها می گردد.

لیست هایی بلند بالا از حمایت خانواده هایی بزرگوار تهیه می شود و لکن به یک باره این یکی  و آن یکی  می آیند و تکذیب می کنند .

فضای انتخاباتی که می شود در تحت وبلاگ های دیگران جر قربان و صدقه نمی توان چیزی نوشت که اگر غیر از این باشد و نظرت را بیان کنی – که بر اساس اصل آزادی بیان چون نفس کشیدن حق توست – احتمالا به غیب گو ،  بی تقوی و رمال و هزار و دویست انگ دیگر متهم می شوی و عطای گفتن را به لقایش می بخشی و خاموش شدن را بهتر می دانی .

انتخابات که می شود من هم مجبور می شوم فقط لینک بگذارم تا حرفی از خودم نزده باشم که دوستان مکدر شوند .

این ایام امتحانی است برای ما که عیار تقوایمان معلوم شود . که چقدر ندانسته و بر اساس بافته های دیگران حرف می زنیم تا دیده هایمان ؛ همان که فاصله بین حق و باطلش گویند به تعبیر مولای متقیان .

باقی بقای نگاهتان